Pinokkio

Ik betrapte mezelf er net op dat ik gewoon en keiharde leugen aan mijn kinderen vertelde.. Een keiharde of een leugentje om eigen bestwil? Laat ik de situatie even schetsen, een kleine introductie is dan wel nodig. Ik zit al een langere periode al niet zo lekker in mijn vel ( dat komt op een later tijdstip nog wel aan bod) en mama's hebben nu weleens even een momentje voor zichzelf nodig toch.. dus we staan in de keuken na al een hele lange dag met mama ik heb honger, mama ik heb dorst ( 10 sec dat we van tafel zijn), boodschapje halen en allebei een andere richting uitrennen, ik wil een filmpje kijken, ik wil een boekje, ik wil een spelletje spelen en ik heb honger ( ja alweer, het is immers 5 minuten nadat we van tafel zijn gegaan) en pitten zakjes naaien in de hoop dat ze daar iets mee kunnen doen ( bleek leuk voor wel 5 min!) en dus zet ik het water voor de 3de keer aan in een uur omdat ik trek heb ik een kopje warme chocolade melk, want o ja ik ben ook nog eens ongesteld. Mika die vraagt; Mama, wat ga jij nou drinken? Waar op de leugens des leugens komt; O dat is een soort van koffie lieverd. Mika; ja alleen voor mama's zeker? Ja schat, alleen voor mama's.
Ga ik vervolgens achter de computer zitten met mijn kop ' speciale mama koffie' komt Finn erbij aan tafel zitten en vraagt; Mama, thee??? Waarop ik zeg; Ja hoor lieverd, mama lekker thee! (insert schok emoticon)

Hoe erg is het om niet altijd de waarheid te vertellen aan je kinderen en had ik niet gewoon kunnen zeggen dat ik chocolade melk drink? Ik denk het wel maar om een hoop vragen en 'gezeur' voor te zijn werd dit mijn automatische antwoord vandaag. We proberen in ons gezin zo eerlijk en transparant mogelijk te zijn. Vragen als waarom gaan mensen dood, wat ligt erop mijn bord, waarom ben jij een meisje en ik niet, waarom zijn er geen dino's meer etc beantwoorden wij zo waarheid getrouw mogelijk. Er buiten gelaten dat wij ook niet altijd weten waarom iemand precies doodgaat en waar diegene dan heen is. En hoewel sommige antwoorden voor anderen als schokkend ervaren kunnen worden houden wij ons niet in. Als mijn man kip eet dan eet hij kip. Dan zijn we daar eerlijk in, dat is een dode kip niets meer niets minder. En waarom er geen dino's meer zijn komt omdat ze uitgestorven zijn, dood dus. Ja dat is heel verdrietig en jammer maar goed zo is het. Ik vind het zelf ook heel verdrietig en jammer dat ik niet opgegeten word door een spinosaurus of moet rennen voor mijn leven voor een raptor.

Hoe erg is het om niet altijd helemaal eerlijk te zijn... Ik heb geen idee. Soms mag je ook voor jezelf kiezen en achteraf gezien had ik wellicht gewoon kunnen zeggen, dat is iets wat mama erg lekker vind en van gaat genieten. Want ook mama's mogen gewoon genieten van de dag en hoeven niet 24/7 paraat te zijn. Wie voor een ander mag zorgen mag op de eerste plaats voor zichzelf zorgen. Hoe kan je namelijk liefde delen als je voor jezelf weinig liefde hebt. Je kunt ipv liefde ook andere woorden daar neerzetten; compassie, passie, kracht, eerlijkheid etc.

Het is denk goed te kijken dat wanneer je je er bewust van bent een leugentje om eigen bestwil te gaan vertellen eerst een keer ( of 10) adem te halen en te bedenken; is het nodig dat ik niet de gehele waarheid vertel? Kunnen mijn kinderen, en ikzelf omgaan met de waarheid en de reactie hierop. Denk aan huilbuien, ik wil ook en nog 10.000 vragen die op de eerste vraag volgen. Wees je eigen Japie krekel en kijk naar jezelf.
En heb je een keer geen zin in de eventuele reacties zoals bovenstaande kan je gewoon heel liefdevol zeggen; omdat mama hier zin in heeft en ervan gaat genieten ;-)

Warme groetjes, Amanda

DIY donderdag: Let it snow, let it snow...

Ik ben een groot fan van kerst en ik kan eigenlijk niet wachten tot het huis versierd is. (ja ik ben zo iemand die in oktober al kerstliedjes luistert, ain't no shame ). Daarom heb ik half november onderstaande DIY het huis binnen gesleept en vond ik hem te leuk om niet met jullie te delen.

Een idee wat ik absoluut ergens anders vandaan heb gepikt al heb ik geen idee waar precies vandaan...,

Wat heb je nodig?

- Een grote glazen vaas al kan een windlicht of oude vissenkom (of aquarium) ook prima werken.
- Zout (ik heb 2.5 pak gebruikt).
- Kerst figuurtjes.
- Lint.

Ook niet onhandig:
- Een behulpzame peuter
- Een stofzuiger.

Normaal ben ik niet zo van het plastic maar in dit geval vond ik het juist heel realistisch om dat wel te doen. Plastic poppetjes of scenes zijn te koop bij elke tuinwinkel en je kunt het zo groot en bont maken als je zelf wilt. Wij kozen voor de jongen me de hond en het posten van de brieven (en kochten daar enkele dagen later nog 2 kleine konijntjes bij). Ook kozen we voor 3 bomen waarvan er een heerlijk scheef staat. Ook houten poppetjes of een kerststal kun je gebruiken en op deze manier versieren/opbouwen.

We zijn begonnen met 2 pakken zout in de vaas te legen. Doe dit een beetje op gevoel. Ik wilde graag veel sneeuw omdat de kans nou eenmaal klein is dat het daadwerkelijk gaat sneeuwen en ik vond het effect van een berg(je) wel leuk. Ik heb dus bewust gekozen voor hoogte verschil. Peuters en kleuters kunnen prima helpen (houd wel de stofzuiger bij de hand) grotere kindjes kunnen misschien wel zelf een vaas vullen.

Vervolgens heb ik de poppetjes en de boompjes gepositioneerd. Alle attributen staan op een plastic onderkantje. Zodra alles goed stond heb ik nog wat zout eroverheen gegooid om de plastic onderkantjes te verbergen. Dat er wat zout blijft liggen op bijvoorbeeld de brievenbus geeft eigenlijk niets, het geeft zo mogelijk een nog "echter" effect.

Zoals je kunt lezen is dit een super simpele en super snelle manier om de winter en wellicht ook het kerst gevoel in huis te halen. Ik heb het uiteindelijk "af" gemaakt door een lint om de bovenrand te spannen. Ook dochterlief is blij met het eindresultaat; "Net echte sneeuw mama."

Untill next time.

Keep it crafty

Suzan.

 

p.s.
Ik ben trouwens van plan om het zout te bewaren en volgend jaar weer te gebruiken. Zonde om weg te gooien en nog ruimte bij de kerstspullen om dit op te slaan.

Minimaliseren in 2016

Ik weet het, het duurt nog een hele maand tot het 2017 is. Echter is er een maand per jaar waarop ik eigenlijk niet weinig bezuinig ;). Ik vind de decembermaand een fijne maand vol licht, warmte en gezelligheid en ik houd er van om het huis aan te kleden. Iets waar ik onwijs blij van word en waarvoor ik graag wat bergruimte opoffer ;).
Net als vorig jaar hebben we tijdens de cadeautjesmaand de 4 cadeautjes regel. Ik vind het namelijk heerlijk om cadeautjes te geven en op deze manier houden we dat enigszins in toom ;).

Een mooi initiatief van Waarmakers in combinatie met Albert Heijn is de goedzak. De goedzak is een initiatief wat voor nu alleen in Amsterdam en Eindhoven te vinden is. Het idee is dat je de zak vult met spullen die jij niet meer wilt, ze op een bepaald aangegeven punt neerzet, zodat anderen kunnen kijken of ze nog iets met jouw spullen kunnen. Echt een heel gaaf initiatief. De goedzak in combinatie met de Albert Heijn is net even anders. Bij elke Albert Heijn stond er tot 27 november een container waarin je een tas kon doen met daarin speelgoed wat niet meer gebruikt werd. Ook wij hebben meegedaan. En hoewel ik normaal niet bij de Albert Heijn kom reed ik hier graag even voor om. We hebben meer dan genoeg en er waren een boel spullen dubbel of niet meer interessant voor dochterlief. Ik heb haar laten helpen en geprobeerd uit te leggen wat het idee er achter was. Dat er kindjes zijn die geen cadeautjes krijgen als het Sinterklaasfeest is en dat zij heel veel speelgoed heeft en misschien wel iets aan een ander kindje zou kunnen geven. Waarop ze een bal pakt en zei: andere kindjes ook spelen (insert smeltend moeder hart hier).

Voor 2017? Ik ben hoopvol. Ik ben er van overtuigd dat ik minder zal uitgeven aan nutteloze dingen. Ik weeg aankopen langer af en kijk waar ik een creatievere oplossing kan vinden. Zo was ik een paar weken terug een hartige taart aan het maken en kom 2 plakjes bladerdeeg tekort. En in plaats van naar de supermarkt rennen bedacht ik me dat het misschien wel praktischer zou zijn als ik langs de buren zou gaan. Dus ik ben bij de buren langs gegaan en bij het tweede huis had ik al bingo! Kreeg meer dan genoeg mee en kon zo mijn hartige taart afmaken.

Zoals ik hierboven al schreef ik ben bewust bezig met wat het huis binnen komt. Het is niet zo dat ik niks koop en van alles wegdoe ik probeer echter wel te kijken naar wat er binnen komt (heb ik het nodig? Maar ook is het milieu bewust en duurzaam). En als er iets weg gaat/moet zal ik eerst kijken of ik er iemand anders blij mee kan maken of dat ik het voor iets anders kan hergebruiken (weten we de kapstok nog?).  Minderen in spullen en bewustern omgaan met koopgedrag zorgt voor minder ruis. En minder ruis geeft meer ruimte voor dingen die ik echt leuk en belangrijk vind. Hopelijk word 2017 een inspirerend jaar waarin ik nog meer terug kan naar de basis :).

Voor nu ga ik heerlijk genieten van een maand vol feest en zeg ik tegen het minimaliseren tot volgend jaar :).

Moestuin Maandag 2016 (8)

Over egels, peuters met schepjes en een handjevol paprika. 

Dit is hem denk ik.
De allerlaatste moestuin maandag van dit jaar. Het jaar waarop de oogst vergrote ten opzichte van vorig jaar. Ik meer kennis kreeg over bloemen en planten en waarbij het wroeten in de aarde me letterlijk beter deed aarden.


Zo hebben we dit jaar tomaten, frambozen, aardbeien, reusachtige courgettes en handen vol paprika's geoogst (je weet wel, die mysterieuze plant). Heerlijk vers. Zo van het land (uiteraard gewassen) in de pan, uiteraard vergezeld met allerhande kruiden, ook uit eigen tuin. (We hebben het verder niet over opgegeten bonen en broccoli en het feit dat we maar 4 daadwerkelijke aardbeien hebben geplukt. Dat kleine feitje vergeten we gewoon even). Daarnaast hebben we rozen geplant en van ziektes afgeholpen. De schutting is nog lang niet begroeid maar de bloemen waren prachtig.

Voor iedereen die ons op instagram volgt, we hadden afgelopen week zowaar echt wild in de tuin. Een egel die vast bleek te zitten met zijn pootje. Een klein beestje die een ongelofelijke indruk achter liet op onze dochter. Ze vraagt bijna dagelijks waar de egel is en of hij nu misschien wel bij de buren woont. Mooi om haar wereldje ook daarin groter te mogen maken.

Ik kreeg bollen van een lief vriendinnetje uit de bollenstreek en afgelopen weekend heb ik die samen met 3 peuters en 2 schepjes gepland. Tip: zorg dat er ten alle tijden meer schepjes dan handen zijn dat voorkomt een hoop gedoe ;). Iets met een die een gat graaft en een ander die dat gat eer vult en nog een die roept ik wil ook een schep... Aha! Uiteraard is het gelukt, heeft iedereen geschept en zitten de bollen in de grond.

Ik denk dat bovenstaande de laatste tuinieractiviteit voor dit jaar was. De laatste paprika's zijn dit weekend geplukt (of verdwenen door peuterhandjes), en de laatste uitgebloeide zonnebloem ligt op de composthoop. Het is herfst en ik heb ook al een aantal keer moeten krabben, de winter is in aantocht en het moestuinieren is voor dit jaar gedaan. Ik ben benieuwd naar het voorjaar en kijk uit naar een nieuw moestuin avontuur. Hopelijk met een nog betere oogst en nog meer bloemen dan dit jaar!

Hopelijk tot volgend jaar.

Groene groet,

Suzan 

 

Peuters en slaap.

Ik zag dat de laatste keer dat ik over samen slapen schreef vorig jaar oktober was. Aha... Tijd voor een update dus :).
Dochterlief is afgelopen juni 2 geworden (whhaaa waar blijft de tijd!! Gewoon een peuter in huis!) en er is een boel veranderd in een zeer korte tijd.
Zo'n drie kwart jaar geleden hebben we voor dochterlief een peuterbed gekocht, voor op haar eigen kamer. Het ledikant ging dienst doen als co-sleeper (en werd nooit gebruikt...). Ze zou tussen de middag dan in haar eigen kamer kunnen slapen. Dat was het idee. Ware het niet dat ze toen besloot om 's middags niet meer te gaan slapen... Leuk zo'n bed wat niet gebruikt word.

Dochterlief heeft sinds haar geboorte (of eigenlijk sinds week 20 van de zwangerschap) een eigen kamer. En zoals jullie al eerder konden lezen heeft ze daar nooit geslapen. Ze weet wel dat het haar kamertje is, haar kleding ligt er evenals wat boekjes en enkele foto's. Een week of twee voor haar 2e verjaardag gaf ze aan dat ze in haar eigen kamer in haar eigen bed wilde slapen. Prima, zij in haar eigen bed. Waar ze vroeg of ik haar een boekje wilde voorlezen voor de voeding. (Wij hebben nog nooit een boekje voorgelezen voor het slapen gaan, nog nooit! Maar oké, helemaal prima. En nou lijkt het misschien alsof we niet voorlezen maar geloof me, dat doen we dagelijks. Het liefst de hele boekenkast in een ruk uit ;) ).
En toen gingen we zelf naar bed en lag ons meisje nog in haar eigen kamer in haar eigen bed. Heel gek!
Uiteraard werd ze 's nachts wakker. Ik vroeg haar wat ze wilde waarop ze zelf aangaf weer naar onze kamer te willen, prima.
Dit duurde een paar dagen waarna we haar niet meer hoefde te halen. Als ze wakker wordt loopt ze naar ons toe, kruipt bij ons in bed en slaapt verder (uiteraard word er nog gevraagd om een voeding maar daarna draait ze zich om en slaapt verder). Zowel haar slaapkamer als onze slaapkamer deur staan op een kier zodat dit geen extra drempel oplevert.

Heel gek, heel bijzonder, maar vooral heel dankbaar dat we haar hebben gevolgd. Dat zij het moment mocht bepalen waarop zij in haar eigen kamertje wilde gaan slapen. Ze heeft daarbij zelf een ritueel bedacht van papa gedag zeggen, boekje lezen met mama en daarna nog een voeding waarna ze heerlijk in slaap valt en eigenlijk niet meer wakker wordt tot wij ook al lang in bed liggen. Nu, een aantal weken (zeg maar maanden) later is de situatie nog hetzelfde, ze start in haar eigen bed en komt 's nacht's bij ons. .
De nachtvoedingen zijn drastisch afgenomen naar meestal een keer met soms een uitzondering naar twee keer. Ja er zijn nog steeds momenten dat ze onrustiger slaapt of meer wakker is maar over het algemeen verloopt het zoals hierboven beschreven. Er zal een moment komen dat ze ook 's nachts niet meer bij ons kruipt, misschien wel sneller dan we denken maar mocht ze morgen besluiten om weer de hele nacht in het "grote bed" te slapen is ook dat helemaal prima.

Voor iedereen die te horen krijgt "die krijg je nooit meer in een eigen bed" geloof me, ze geven het echt zelf wel aan. Voor de een is dat eerder als voor de ander, maar voor ze het huis uit zijn slapen ze echt in hun eigen bed. Geniet er van, ze zijn maar zo kort zo klein :).

Slaap lekker

Suzan.

Wereld borstvoedings week

Een jaarlijks terugkerend fenomeen. Wereld borstvoeding week. Bijzonder eigenlijk dat er extra aandacht moet uitgaan naar onze natuurlijke processen. Om er weer licht op te werpen...

Wereld adem week
Wereld loop week
Wereld reflexen week
Wereld moeten we er nog meer op noemen week









Voor mij is borstvoeding zo normaal. Geen keuze, gewoon iets wat je doet omdat het je natuur is net als ademen. En ik weet dat het ook anders loopt, anders soms moet. Mijn overtuigingen zijn niet de harde waarheid, maar wel voor mij. Ik geef borstvoeding omdat IK vind dat dat zo hoort, IK eet geen vlees omdat Ik dat niet nodig vind, IK gebruik geen verzorgings middelen met troep omdat IK dat niet nodig vind, ik was mijn haren niet meer met reguliere shampoo omdat IK dat niet nodig vind maar dat hoeft niemand met mij mee te vinden. Dit is mijn waarheid, mijn geloof..

Misschien moet er een wereld laat iedereen in zijn waarde week komen..

Helemaal goed dat er aandacht voor is, keep on boobin! Post de mooie borstvoeding foto's, wees trots dat jij je kindje kan laten groeien, maar om borstvoeding echt te normaliseren in deze maatschappij, misschien moeten we er dan gewoon normaal over gaan doen?! Ik zeg ook niet bij elke adem teug die ik neem, ik adem, ik plaatst geen foto's op facebook met wolkjes adem uit mijn mond om te laten zien wat ik kan.. En ademen, niemand kijkt er meer van op, hopelijk is borstvoeding over een tijdje net zo normaal ;-)

Warme groetjes, Amanda

vriendschap

Ik vind je eigenlijk best wel lief

Als stagiaire kwam ik stage lopen op de groep waarop jij werkte
Gehandicapten ik had er nog nooit mee gewerkt en vond het best een beetje eng.
Jouw humor en jouw snelle denken, ik vond dat geweldig.
Je vrijheid in je doen en laten en het dansen met de jongens.
Je werkte zo hard en wist wat je wilde maar toch weer niet.

Ik slaagde voor mijn stage en ging werken op de woning naast jouw groep.
Naast het harde werken kletsen we ook vaak over onze werkwijze en bleven we geregeld langer hangen na werktijd.
Olaf en jij gingen samen op zoek naar een huis en ook Matt en ik hadden plannen voor een huisje boompje en een beestje.
Op een dag besloten we dat we maar samen zouden gaan sporten.
Je moet toch wat als je een beetje in vorm wilt blijven ;-)
Hopend op snel resultaat stonden we 3-4 keer in de week in de sportschool maar een super strak lijf, dat is er nooit van gekomen (ook al ben je al gewoon mooi van jezelf! )
Al sportende en pratende over het leven, het niet geloven in magnetrons en kinderen raakten we steeds meer bevriend.
We kochten huizen, planten bomen en plannen voor de beestjes groeiden.

Bij ons mocht er eerder een beestje groeien dan bij jullie.
Allebei de prognose dat het wellicht wat langer zou kunnen duren maar daar was dan toch ons kindje.
Mika! Ons wonder, voor de een heel normaal maar voor ons erg bijzonder..
Ik vond het zo mooi dat ik deel mocht uitmaken van jullie reis naar jullie wonder.
Op het laatst samen naar het ziekenhuis, met je bolle, volle buik..
En daar was ze dan!
Bobbi!
Wat is ze mooi! En wat een pit zit er in haar kleine pink
Ik weet wel van wie ze dat heeft ;-)

Wat is het een rijkdom om jullie om me heen te hebben.

Wij kregen nog een beestje!
Finn!
Nog zo'n heerlijk kind! Wat een blijdschap brengt hij met zich mee.

Onze vriendschap groeit met onze kinderen.
De blijdschap dat wij elkaar wekelijks zien, zien we terug in onze kinderen.
Mika kon eerder Bibi zeggen dan Finn zijn eigen broertje, en wat hebben hun het naar hun zin!

Samen dagjes uit, picknicken en op vakantie.
Geweldig om te zien dat onze gezinnen samen zo'n goed team vormen.
Waar de een stopt gaat de ander door.

We begonnen samen een blog
Al onze wilde ideeën bundelen we samen
A cup of mom; Amanda en Suzan, 2 twintigers met een passie voor het leven en hun kinderen.

Ik geniet van je appjes
Je wilde plannen
Je enthousiasme
Jouw liedjes!
Je liefde voor Harry Styles (jak!)
Jouw lach steekt me aan
Je nuchterheid houd mij een spiegel voor
Je oprechte vragen zetten mij aan het denken en
je liefde houd mij warm

Wat vind ik het fijn dat jij er bent.....
Je bent meer dan een vriendin..
Jij bent mijn dorp

A cup of mom in een nieuw jasje!

Yes!!

We hebben een vernieuwd logo en een super gafe banner op de fb pagina! In samen werking met Lieke Straver van Illu-straver

Wat zijn we trots!

A cup of mom
Suzan en Amanda
Power vrouwen
Trots en enthousiast

Minimaliseren in juli

Juli.
We zitten al weer in juli mensen! (of eigenlijk is het morgen gewoon augustus.... Whaaat?!!)
Het minimaliseren gaat uiteraard gewoon door, hierbij de maandelijkse update ;).

Ik heb een aantal tassen. Eigenlijk teveel tassen. Een voor mijn werk, een voor bij dat ene jurkje, eentje voor sjiek, eentje voor alledag en zo nog wel een stuk of 20. De afgelopen dagen gebruik ik de rugzak uit de auto. Dat is niet de bedoeling, die hoort nl in de auto (daarin zit ons noodpakket aan luiers en en route entertainment onze live saver zullen we maar zeggen ;) ). Ik zag dat een van mijn favoriete tassen er niet meer zo mooi uitzag rafels hier, een vlek daar soms zelfs een stukje eruit. En zo had ik nog wel een paar tassen. Zo kwamen we toch op een heel aantal. Tassen voor gelegenheden, tassen met mankementen en tassen die eigenlijk niet zo heel erg functioneel meer zijn. Dus afgelopen maand heb ik een berg tassen uitgezocht. Een paar bewaard, voor mijn werk, en omdat zwart altijd kan en een nieuwe rugzak aangeschaft. Eentje van natuurlijk materiaal (katoen) en eentje waar ik heel vrolijk van wordt. Natuurlijk materiaal en vrolijk wat wil je nog meer? Ik gebruik hem eigenlijk dagelijks tenzij ik aan het werk ben dan gebruik ik mijn werktas.
Aangezien de tassen aan een staande kapstok hingen (ja ja, what was I thinking?!) heeft al het opruimen ook nog een hoop ruimte opgeleverd. De kapstok is weg  uit de ruimte waar hij eerst stond en gaat straks op marktplaats (of naar de kringloop). Win win situatie dus!

Verder heb ik de afgelopen maand:

- Een blog gevonden waar ik heel blij van word! Deze mensen hebben al hun spullen verkocht op een paar dozen na en gaan in een RV wonen. Wat lijkt dit me geweldig!  Heerlijk in de natuur wonen met zo min mogelijk spullen. Ik ben daar nog lang niet maar wie weet, ooit.
- Gebruik gemaakt van de kledingkast van mijn man!! De ideale manier om je garderobe te vergroten zonder dat er meer kleding in je huis komt. En dan heb ik het niet over de oversized trui of sweatpants waarmee je elke avond op de bank hangt. Maar gewoon alledaagse kleding, die hij op dat moment niet aanheeft (dat is wel het meest praktisch...). T-shirts op een legging/tregging met een kek jasje erbij of een "echte" boyfriendjeans. Vaak zijn ze veel te groot maar met een riem is dat zo opgelost. Echt, de mogelijkheden zijn eindeloos! :).
- Gebruik gemaakt van de bewaardrift van anderen. Zo stond er bij mij moeder op zolder nog een houten treinbaan. Laat dochterlief daar nou heel lief mee gespeeld hebben bij Mika en Finn. 1 telefoontje en de treinbaan was bij moeders van zolder. Dochterlief speelt er heerlijk mee en over een week of 2 gaat ie weer terug. Niets uitgegeven, geen opberg plaats voor hoeven zoeken (want over een paar weken weer weg) maar wel nieuw speelgoed waar dochterlief heerlijk mee kan spelen. Win-win situatie! (nostalgie voor moeders zullen we dan maar een bonuspunt noemen ;) ).

- Brutalen hebben de halve wereld. Ik lees graag en op dit moment heb ik voor boeken geen tijd dus worden het magazines. Ik kom niet heel vaak magazines maar zo nu en dan vind ik het fijn om dat wel te doen. Zeker als ik op vakantie ga of zoals nu tijdens zomermaanden. Ik vind het dan heerlijk om in het zonnetje te liggen en wat weg te lezen. Voordeel van magazines is dat het korte stukken zijn die makkelijk onderbroken kunnen worden als dochterlief mijn aandacht vraagt.  Alleen die zijn prijzig, zoals ik hierboven schreef, soms koop ik ze maar dat zijn uitzonderingen. Dus ik heb rondgevraagd bij vriendinnen en dat leverde een leuk stapeltje op. Nadat ik ze gelezen heb gaan ze weer door naar de volgende en vaak belanden ze dan in de wachtkamer van de praktijk van mijn oom en tante. Ik denk dat ze op deze manier ruimte geven in het huis van een ander en goed belezen worden.
- De NEE NEE sticker besteld voor op de brievenbus! O ja dat worden heel wat minder loopjes richting de papierbak. 

Maar boven alles heb ik minder gekocht, minder nodig gehad meer weg gedaan en meer ervaren en ontdekt. Erop uit getrokken met mijn kleine vrouw. Genoten van het weer, genoten van de zon, gesprongen in de plassen en omvergeblazen door rukwinden. Gewoon even zijn in het moment :).

Until nextime

Suzan.

Samen spelen, samen delen?

We bevinden ons bij een kindvriendelijk restaurant. We hebben er net een dagje dierentuin op zitten en besluiten om nog even wat te eten. Er is een speelhoekje voor de kids. Afijn een ieder kan zich zo'n soort etablissement voorstellen :).

"Samen spelen, samen delen." Hoor ik de moeder van het jongetje naast dochterlief en tegenover mij zeggen. Dochterlief is van het temperament, het jongetje iets minder. Zij is met iets aan het spelen, laat het liggen, waarna hij er mee speelt. Als dochterlief er weer bij komt zegt de moeder van het jongetje dus bovenstaande zin.
Dan krijg ik jeuk, of laten we zeggen, ietwat irritatie. Jongetje laat vervolgens het speeltje staan en gaat wat anders doen. Dochterlief gaat ook weer wat anders doen waarna ik haar hoor zeggen: "Samen spelen." De irritatie word een lichte uitslag, lichtrood met wat meer jeuk zullen we maar zeggen. Vervolgens gaat hetzelfde jongetje weer met het eerste speeltje spelen en dochterlief komt er naast staan. Ze herhaalt de zin, of eigenlijk de 2 woorden; "Samen spelen." De irritatie word wat vuriger, iets meer jeuk, wat schilfers. Afijn het plaatje is geschetst zullen we maar zeggen.
Ik benoem dat het jongetje aan het spelen is, dat ze mag vragen of ze mee mag doen maar dat het kindje misschien niet samen wil spelen. Ze kijkt me bedenkelijk aan. Ik vervolg dat er nog meer speelgoed is, dat ik begrijp dat het een leuk speeltje is maar dat je soms even moet wachten. De moeder van het jongetje staat erbij en kijkt er naar. Vervolgens gaat dochterlief iets anders doen en word er niet meer met het speeltje gespeeld.

Wat is dat toch eigenlijk? Dat samen spelen? Vinden we dat ook als de buur vrouw (ongevraagd) door de boekenkast snuffelt en zegt "samen spelen samen delen" en vervolgens vertrek met je hele collectie boeket romannetjes? Of als je net een fijne serie/dvd aan het kijken bent en manlief voetbal wil zien. Zetten we dan ook de zender elke 5 minuten om. Want samen spelen, samen delen?
Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om zomaar alles met jan en alleman te delen. Ik wil namelijk in mijn eentje genieten van mijn boekjes/dvd serie/DIY project. Ik wil dat helemaal niet altijd maar met iedereen delen, laat staan als ze er zomaar bij komen staan en een ander verteld dat we dat gezellig samen moeten gaan doen. En toch, toch hoor ik dat met enige regelmaat naar kinderen geroepen worden. Met enige frustratie als Pietje of Marie daar lichtelijk geïrriteerd op reageert....
Nou zeg ik niet dat je niets moet delen, graag zelfs. Maar misschien is dat fijn als het op eigen initiatief kan? Ik vind samen spelen, samen delen namelijk weer iets heel anders dan samenspel. Ik zie dat met regelmaat gebeuren, samen in de zandbak, samen met de duplo. Maar dat is hier eigenlijk altijd op eigen initiatief waarbij het spel eigenlijk ook zonder (grote) problemen verloopt. Gek he? Of is het eigenlijk wel fijn om iets zelf te bepalen?

Zoals ik al schreef, dochterlief kan temperamentvol zijn. Of eigenlijk heeft ze gewoon een duidelijke mening en soms wat moeite met het kanaliseren van haar enthousiasme. Dit alles word enigszins versterkt als ze wat overprikkeld is (een lange dag dierentuin en daarna nog "gezellig" uit eten. Want voor wie was dat ook alweer gezellig? O ja, dat was onze behoefte, niet persee die van haar...). Vervolgens is mijn doel; enigszins eten in haar systeem en heelhuids (want struikelen gebeurt vaker als je moe bent) thuiskomen. Ik probeer zoveel mogelijk woorden aan haar gevoel en gedrag te geven al is de vraag of dat op zo'n moment aankomt.

Ik merk vooral dat ik het belangrijk vind dat dochterlief uiting mag geven aan haar eigen gevoel en het gevoel van de ander leert herkennen. Dat het oke is als ze niet wil delen, maar dat het ook oke is als de ander niet wil dat ze meespeelt. Ik vind het belangrijk dat ze weet dat als zij ergens mee speelt het niet door een ander afgenomen kan worden alleen maar omdat de ander het ook leuk vindt. Of dat besloten word dat ze om de 5 minuten met het desbetreffende speeltje mogen spelen.
Is het niet veel fijner om onze kinderen te leren hun gevoel te herkennen en hier woorden aan te geven? Zodat mochten ze nog een keer in een zelfde situatie belanden ze kunnen vertellen wat iets met hun doet in plaats van over hun gevoel heen walsen, onze ideeën op hen projecteren en hen verder maar te laten? Is het niet veel fijner om te communiceren in plaats van te verwachten?

Ik zie de moeder kijken als dochterlief staand haar pannenkoek opeet en vervolgens weer naar het speelplekje toe rent waar ze absoluut het hele speelhuisje voor zichzelf opeist (zonder daarbij andere kindjes uit hun spel te halen overigens).
Samen spelen, samen delen word op dat moment wat lastiger. Want, moe, lichtelijk geprikkeld en een nieuwe omgeving met nieuwe kindjes. Zij heeft op dat moment helemaal geen zin om samen te spelen en te delen, ze is al lang blij als ze haar eigen spel mag doen en er niet teveel van haar gevraagd word. Ze is namelijk een peuter, die worden over het algemeen gedreven door hun eigen ik, zijn nog niet in staat om daarin de behoefte van de ander te zien/voelen en daarnaar te handelen. Maar samen spelen samen delen... Ik bedoel, dat moet wel kunnen toch?

Suzan.

Sidenote;

Tijdens mijn zoektocht naar wetenschappelijk onderbouwde artikelen over de ontwikkeling van peuters en wat daarbij aansluit, stuitte ik op een lange rij artikelen waarin kinderen "moeten" leren delen. Waarin gesuggereerd word dat kinderen het "anders niet leren" en een soort zelfingenomen egocentrische monstertjes worden. Dat het belangrijk is om te pas en te onpas complimenten te geven en er continu driftbuien gesust moeten worden. Dit raakt mij als mens, als moeder. Wat maakt dat we kinderen zo graag sociaal gewenst gedrag op willen leggen en hierbij voorbij gaan aan hen gevoel? Waar is het stukje waarin we leren om woorden te geven aan een gevoel? En eigenlijk vooral, waar komen al die driftbuien vandaan?

Ik kwam een heel kort artikel tegen die vluchtig de ontwikkeling aantikt zonder daar een waardeoordeel aan te koppelen. Ook kwam ik dit artikel tegen tijdens mijn zoektocht, auteur van het boek; It's OK Not to Share. En dit artikel van Kiind magazine. De enige 2 artikelen waar ik achter durf te staan. Heb je behoefte om de ontwikkeling van een peuter uitgebreid te lezen; google is your friend ;), misschien wel verstandig om dan tussen alle voorwaardelijke en soms zelfs kind onvriendelijke stukken door te lezen.

Moestuin maandag 2016 (7)

Over illegale tomaten, bespikkelde rozen en de mysterieuze plant.

Kunnen jullie je nog de tomaat met een identiteitsprobleem herinneren en het overschot aan tomaat van vorig jaar? Van het zelfde laken een pak zullen we maar zeggen. Een aantal weken terug waren we op vakantie en heeft Amanda (waarvoor dank) voor mijn groene vrienden gezorgd. Zij had nog wat bonen planten (may they rest in peace) en een aantal tomaten planten (Let them grow, let them grow) meegenomen en toegevoegd aan onze collectie. Na een week of wat begon het wat te worden, de tomaten planten schoten de grond uit en 1 bonenplant leek het slakken leger overleefd. Zoals jullie al vaker hebben kunnen lezen. Ik heb echt geen idee wat ik doe. Als het groeit dan groeit het en oogst ik her en der wat. En als het niet groeit trek ik het eruit en gaat het weg. Ik kan aan de vorm van een beginnend blaadje echt niet herleiden of iets een tomaat of een abrikoos is (I know, abrikozen groeien aan een boom, maar dit schoot als eerste te binnen). Afijn. Ik liet de boon groeien en groeien. Tot er zowaar een tomaat begon te groeien... aha. Ik en tomaten, misschien dat ik het volgend jaar sneller zie?

Alsof er nog niet genoeg tomaten waren, hier een heus stekkie dat bijna de volle grond in kan.

Zoals ik vorige keer al schreef had mijn roos dubieuze zwarte vlekken all over the place. Niet alleen mijn nieuwe, maar ook maar oudere roos zaten onder. Gelukkig is google vriendelijk en geduldig. Ik kom erachter dat mijn roos blackspot heeft. Een vervelende ziekte die met name met nat weer opduikt (gaan ze niet kapot van de hagel, krijgen ze er wel vlekken van...). Naast zwarte vlekken op het blad zorgt deze schimmel er voor dat de bladeren snelle uitvallen en de bloemen zwakker zijn en minder mooi van kleur (zelfs vlekken op de bloemen ...) Oplossing, alle bladeren die vlekken hebben eraf halen en op de grond liggen verwijderen. Als je de bladeren laat liggen trekt de schimmel in de grond en woekert het gewoon door bij je nieuwe blad. Bij mijn nieuwe roos lukt dit prima. Bij mijn al bestaande, miniatuur roos wat minder. Advies is dan om de roos kort te wieken....
Er zijn overigens ook nog allerhande andere middeltjes op het internet te vinden. Ik wil het eerst hiermee proberen maar mocht dit niet werken gaan we op zoek naar iets anders :).

Pompoenen die groeien als kool, of eigenlijk... als pompoenen.

En aantal weken terug schreef ik over onze mysterieuze plant. Een van de planten die het goed doet dit jaar. Ik heb nog steeds geen idee wat voor plant dit is. Het lijkt op een paprikaplant maar dat baseer ik alleen op de knopjes en de vorm van het blad. De bloemen die de mysterieuze plant heeft herken ik dan weer niet...
Mocht iemand weten wat dit voor plant is en of er vruchten aan komen, laat het me weten :).

Untill next time!

Keep it green

Suzan

Cheeky Whipes

Na ons wasbare luierconsult ben ik enthousiast. Enthousiaster dan ik had verwacht. Ik denk er serieus over na om wasbaar te gaan luieren. Echter ben ik ook kritisch en soms wat lui dus ik wacht nog even af wat Amanda blijft ervaren voordat ik er echt een klap op geef.

Naast dat alles ben ik bezig met minimaliseren in de breedste zin van het woord, minder spullen, minder consumeren en minder afval. Met dat laatste hebben we weer een kleine slag geslagen. We zijn namelijk overgestapt op wasbare snoetenpoetsers oftewel Cheeky Whipes.

Cheeky Whipes zijn doekjes waarmee je dus snoeten kunt poetsen (of billetjes, waarom wij dat (nog) niet doen leg ik later uit). Ik heb voor een voordeel pakket gekozen. Hierin zitten:
25 doekjes (in ons geval katoen)
1 doos voor de schone doekjes
1 doos voor de vieze doekjes
1 wasnetje
1 zakje voor de schone doekjes voor onderweg
1 zakje voor de vieze doekjes voor onderweg
2 flesjes olie (een voor de vieze doekjes en 1 voor de schone doekjes)

De kleur op de flesjes is hetzelfde als de doosjes waar de bakjes inzitten.

Wat je doe is het volgende. Je vult de bak voor schone doekjes met water en doet er een paar druppels olie bij. De olie ruikt naar lavendel & kamille. Ik vind het persoonlijk een lekker geurtje maar dat is uiteraard persoonlijk. Vervolgens leg je de doekjes erin.

De bakjes hebben beide een andere kleur deksel en een opschrift om aan te geven wat waar in zit. Evenals de flesjes met de olie. Superhandig! (Zeker voor mensen zoals ik die vaak eerst doen en dan pas gaan lezen...) De doos voor de vieze doekjes is iets groter dan het doekje voor de schone doekjes.

De bijgeleverde beschrijving zegt dat je alle doekjes er in moet doen, en dan even schudden. (Uiteraard met de deksel dicht geklikt). Dit werkte voor ons niet. Ik doe de doekjes per kleur in het bakje. Even dompelen en dan er weer uit en de volgende stapel dompelen net zolang tot ze allemaal nat zijn en dan gaan ze in de doos.
De doos met vieze doekjes krijgt ook een laag water en olie, dit keer met de geur tea tree & citroen, een heerlijke frisse geur.

Het netje voor de vieze doekjes kun je ophangen in het bakje, superhandig!

Je hangt vervolgens het netje in de bak en gooit je vieze doekjes hierin.
De bijgeleverde beschrijving geeft aan dat je om de dag moet wassen. Wij doen dat niet, ik vind het niet nodig en gooi de bups gewoon in de was wanneer het vieze bakje vol is of wanneer ik ga wassen. Dan draaien de doekjes mee met bijvoorbeeld de handdoeken was, een bakje vieze doekjes vult nl geen hele trommel en ik vind het zonde om halve trommels te draaien.

Wij gebruiken de doekjes echter alleen als snoetenpoetsers niet als billendoekjes. Zoals ik al eerder aangaf ben ik ook wat lui en houd ik van gemak. Ik ben er op dit moment dus nog niet over uit of ik poep op wil ruimen met wasbare doekjes, het voelt nog wel lekker makkelijk om wegwerp doekjes te gebruiken. Mocht ik dat wel gaan doen dan zal ik de doekjes zeker vaker wassen.
Het wassen kost mij op dit moment niet meer tijd of ruimte. De doekjes drogen snel aan de lijn of in de zon en mogen eventueel ook in de droger. Je zou de doekjes zelfs nat in het cheeky whipes bakje kunnen doen al heb ik dat nog niet geprobeerd. Wat ik wel doe is, zeker met het warme weer, het water van de schone doekjes regelmatig vervangen omdat het anders wat kan gaan ruiken.

De doekjes zijn er in 3 verschillende materialen, microvezel, katoen en bamboe. Wij hebben voor katoen gekozen omdat dit een natuurlijk materiaal is. De doekjes zijn er ook in microvezel en bamboe. De microvezel werd hem niet vanwege het onnatuurlijke materiaal en de bamboe doekjes werden het niet vanwege de ervaring van een vriendin. Zij gaf aan dat de bamboe doekjes niet lekker poetsen omdat ze 2 laags zijn (dat zijn de katoenen dus niet). Nadat ik ze zelf gevoeld had bleek haar verhaal te kloppen en hebben we voor katoen gekozen. Katoen en microvezel is leverbaar in gekleurd of wit. De bamboe doekjes worden geleverd met leuke printjes.

Een deel van onze doekjes, net uit de was. Er zijn ook nog lichtblauwe en gele doekjes, deze zijn echter op dit moment in gebruik :).

Ik ben erg te spreken over de cheeky whipes. Ik heb ze nog niet meegenomen onderweg maar dat ben ik, als de wegwerp doekjes op zijn, zeker wel van plan. Is het niet net zo makkelijk om zelf bijvoorbeeld een handdoek kapot te knippen en dit in een plastic bak te doen? Ongetwijfeld. Maar het fijne aan cheeky whipes vind ik dat alles bij en in elkaar past, je niet zelf aan de slag hoeft en gelijk van start kan.
Manlief is ook te spreken over de doekjes (niet geheel onbelangrijk). Belangrijke tip van hem; knijp het doekje uit anders kan het wat te nat zijn tijdens het snoetenpoetsen. 

Onze doekjes komen trouwens bij Blabloom vandaan. Een supersnelle levering, en een persoonlijk kaartje in het pakket. Echt een aanrader.

Ga jij over op wasbaar?

Suzan

balkon editie moestuin maandag

Zo lieve mensen wat is het lekker weer zeg! Een echt zomer gevoel. We moeten nu zelf ook goed voor ons lijf zorgen met goed eten en veel drinken maar ook onze plantjes hebben dat nodig! Water niet als de zon op de planten staat, alleen bij de wortels wateren en bij voorkeur s ochtends en s avonds. Zeker als je je planten in potten heb zitten.






De bonen hebben minimaal iets opgeleverd ze worden dan ook overschaduwd door de tomaten.. Die echt als een gek groeien. De eerste trosjes zijn al zo groot als een twee euro stuk dus dat gaat de goede kant op. Ik hoop echt dat het succes blijvend is. 
De sla plantjes groeien vooral in de lengte en niet in krop dichtheid dus ik ben benieuwd.. Aardbeitjes geven voor de tweede keer bloem en de framboos groeit stug door!

De eerste wortel is ook een feit! Prematuur, te klein maar wel lekker dik en groter dan vorig jaar. Hij wilde nog niet zelf geoogst worden maar onze lieftallige tuin vriend Finn vond dat het tijd was dat ie uit de aarde gerukt werd ;-)

Mijn kruiden doen het heel goed en we zetten elke ochtend verse munt thee en s avonds vaak citroenmelisse thee. Heerlijk!

Het doet me goed, tuinieren. Ik kom tot rust, ik geniet ervan, moeder aarde op mijn eigen balkon. Ik krijg energie van haar en geef deze energie ook weer door. De cirkel van het leven. Als ik mezelf met goed eten wil voeden met ik het eten eerst voeden zodat ik later het voedzame eten kan eten en daardoor de goede energie krijg om weer opnieuw te geven, snap ie ;-)

Een zweverige groet,
Amanda

luierconsult van Kaatje katoen

Waar begin je he met wasbaar luieren.. Met een wasbaar luier consult natuurlijk! Na even googlen kwamen we uit bij kaatje katoen en toeval trof het dat er een consulente in het deurp naast ons woont en ons graag van informatie wilde voorzien.

Zo gezegd zo gedaan en op een vrijdag avond zijn Suzan, Claire (onze gast blogger) en ik zelf bij de consulente langs gegaan. Deze vrouw gebruikt zelf voor haar drie kinderen wasbare luiers, is goed geïnformeerd en super enthousiast. Leuk dus! Let wel dit ging vooral over de luiers die te koop zijn bij kaatje katoen, logisch ook!

Ze vertelde dat er vaak zwangeren met partner langskomen voor een consult. Dat vaak de mannen het enthousiast weer richting huis vertrekken omdat de meeste van hun cons, pro’s worden door de gegeven informatie. Want door onwetendheid zijn mensen minder enthousiast. Zien alleen de nadelen.

Er werd gevraagd naar onze ervaringen, wensen en pro’s/cons. Hier kregen we direct een leuk gesprek over en kwamen we terecht bij de verschillende systemen.

All in one dat leek mij wel wat. Het gemak van een wegwerp. Wat mij duidelijk werd is dat een all in one systeem meer kans geeft op lekken. Laat ik dat nou net niet willen.. De informatie hierover heb ik dan ook niet goed opgeslagen ;-)

Voor de kleine pas geboren baby’s  zijn de teenyfit luiers van totsbots een goede optie. Te dragen vanaf 2,3 kilo tot 6 kilo. De luier sluit met klittenband en de zachte binnenkant van "Binky-stof"(bamboe/katoenen mengvezel met een microvezel onderlaag) zit heerlijk zacht tegen de tere huid van een pasgeboren kindje.

Deze luiertjes zien er super schattig uit en zou goed gepast hebben bij mijn kleine kindjes.

Wanneer je vanaf geboorte tot zindelijkheid 1 systeem wilt gebruiken kan je het systeem van bamboozle luiers en totbots peanut overbroekjes gebruiken. Een twee delig systeem. Deze bamboozle luiers zijn gemaakt van bamboe, nemen snel vocht op en zijn duurzaam.  Veel mensen kiezen voor dit systeem omdat het vanaf start tot zindelijkheid gebruikt kan worden, het gemak, de materialen en het opneem vermogen van de luiers. Het schijnt de ideale nacht luier te zijn. De aanschaf is wel prijzig zeker in combinatie met een peanut overbroekje. Het overbroekje hoef je niet bij elke verschoning te vervangen. Deze kan gerust een dag mee gaan.

Wanneer je een twee delig met een bamboe luier wil gaan gebruiken kan je ook kiezen voor de tots bots basics luiers, deze zijn goedkoper en iets minder sterk dan een bamboozle maar het zijn zeker geen slechte luiers. Uiteraard wel in gebruik met een overbroekje.

Je kan ook de peanut overbroekjes gebruiken met de peanut inleggers. Deze snap je erin vast. Dit syteem zou een goede kunnen zijn voor de dag en dan voor de nacht een bamboozle luier.

Wanneer je nog natuurlijker wilt gaan omdat je liever geen pul of een microvel wilt gebruiken kan je kiezen voor prefold luiers die met een snappie worden vast gezet en een gelanoliseerd/waterdicht wolbroekje.

Velen kiezen ook voor het  systeem van totsbots; easyfit star. Snelabsorberende bamboe binnenzijde, uitneembare flap voor snelle droogtijd, luier in 1 maat die meegroeit met je kind en in leuke dessins, wat wil je nog meer?

Het was gewoon zo fijn om direct je vragen te kunnen stellen, aan de luiers te voelen en te vergelijken. Wat ik uiteindelijk heb gekozen lees je binnenkort in een volgende blog. 

Warme groetjes, Amanda

DIY donderdag: Pimp de speelkeuken.

Een tijdje terug liep ik tijdens een van mijn kringlooptochten tegen een arm scharminkel aan. Het was niet veel meer dan wat houtjes met touwtjes (het ouwe IKEA model voor de kenners ;) ). Al zag ik ook een ruwe diamant. Het duurde dan ook niet lang of ik had het gevaarte, samen met wat pannetjes, afgerekend, en daar gingen we.

Het originele plan was om te kijken of dochterlief überhaupt met het keukentje zou spelen en als dat zo was een grotere kopen en deze weer verkopen. Het zou dus gaan om zo min mogelijk investeren en zo veel mogelijk resultaat. Ik vond de kleur niet om over naar huis te schrijven dus zocht ik in schuur en vroeg her en der rond. Zo kwam ik 2 blikjes tegen in de schuur, kreeg ik 2 blikken van een vriendin en haalde ik zelf nog een blikje schoolbordverf erbij. Dat, te samen met een haakje en de houten onderzetters die dienst zouden doen als pitten maakte het een budget project. Het zorgde er echter ook voor dat we met een roze keuken zaten.
Een roze keuken die eigenlijk perfect paste in het speelhoekje.
Een roze keuken die eigenlijk prima is zoals ie is. Het originele plan ging van tafel en we lieten het gepimpte exemplaar staan.

Zoals ik al schreef wilde ik (ja ik, want dochterlief zou het werkelijk niets kunnen schelen) een grotere. Eigenlijk eentje met een oventje en een koelkast en draaiknopjes en een wasmachientje etc. etc. (eigenlijk degene die hieronder staat, te schattig!!)

Dat zou inhouden dat we moeten verhuizen, en verhuizen vanwege een speelkeuken gaat ietwat te ver... (helemaal in het kader van minimaliseren...). Een iets kleiner exemplaar was ook prima geweest maar dit mini formaatje bleek eigenlijk de vondst van de eeuw. Ik vond hem alleen nog wat kaal. Ik pinde een heel bord vol en mijn hoofd zat vol ideeën maar de perfecte attributen vond ik niet. Totdat ik afgelopen week bij mijn moeder in de schuur stond. Een oude kapstok, met een likje sentiment en wat verwaarloosde capaciteiten, leek de juiste afmetingen te hebben. Dat wil zeggen, als manlief hem op maat zou zagen zou hij perfect passen. Op kantoor stond al tijden een lege wijnkist, zo'n chique houten en ook die nam ik mee naar huis.

Afgelopen weekend is manlief gaan zagen en ben ik gaan schuren en verven. De wijnkist had een leuk houtje in het midden wat ik manlief doormidden zaagde om zo een plankje en een groot vak te creëren. Dit zette ik vast met wat spijkers en houtlijm. De kapstok werd een stukje smaller en korter gezaagd waarna het schuur werk kon beginnen.

Zoals jullie kunnen zien is het houtje niet helemaal pas afgezaagd, geen probleem er is nl niemand die dit ziet.

Vanwege het prachtige weer heb ik heerlijk buiten kunnen verven. Ja en ook dat kan als er een peuter rondloopt. Afgelopen week kwam ik op deze blog terecht (wat een heerlijk huis en wat een heerlijke manier van leven lijkt me dat zeg!) waarbij ik de tip las om je kind ook aan het werk te zetten. Gelukkig had de wijnkist een deksel die ik niet zou gebruiken. Dochterlief een kwast en wat waterverf en ik had geen kind aan haar. (Ok dat is gelogen, ze heeft zich zo'n 10 minuten vermaakt maar daarna vroeg ze of ze weer in het badje mocht, blijkbaar was het verven niet zo interessant als het leek).

Toen alle geverfde onderdelen droog waren schroefde ik ze vast. En tada, zie hieronder het resultaat!

De ovenwanten en het schortje maakte ik al eerder. Zie hier de beschrijving van de ovenwant.

De houten flesjes zijn van Plan Toys en kocht ik op de Ouders Natuurlijk Beurs maar ze zijn ook hier te koop. De houten gebakjes scoorde ik tijdens Koningsdag op de vrijmarkt.

Ik heb de binnenkant van het laatje geverfd. Het zorgt er voor dat het er allemaal net wat frisser uit ziet. Het laatje word overigens vooral gebruikt om memory kaartjes in te doen ...

Ik beschilderde een zijkant met schoolbordverf om het keukentje zo multifunctioneel mogelijk te maken.

Verftip:
Je hebt van die prachtige bakjes waar je lekker met je roller doorheen kan gaan. Leuk, maar die had ik dus niet meer. Ik heb een oud vleeswarenbakje gebruikt (staat toch niks te doen in de kast) en daar aluminium folie in gedaan. Na het verven kan het aluminium folie eruit. Of je legt er nog een laagje in voor een nieuwe kleur, werkt perfect! Je kan dit overigens ook doen in de verfbakjes, zo kan je ze vaker gebruiken zonder te poetsen :).

Uiteindelijke kosten?

Keukentje: € 7.50 (kringloop)
Verf: gratis op 1 potje schoolbordverf na € 3.95 bij de action maar nog zeker voor 7/8 vol!
Bloemenaakjes: € 2.50 (voor 2 haakjes)
Overig hout: gratis.
Kwasten en rollers hadden we nog dus daar zijn geen nieuwe kosten gemaakt.
Schort en ovenwant; zelf gemaakt van restjes stof en synthetische watten.

Het fijne aan dit project is dat het vanzelf vorm heeft gekregen. Door op de juiste materialen te wachten en materialen buiten hun originele functie te (her)gebruiken. Dit kost wat tijd, het afstruinen van rommelmarkten, 2e hands winkels en in ons geval ook schuren maar dan heb je ook een uniek eigen gemaakt exemplaar! Waar dochterlief hopelijk nog vele jaren plezier van heeft.

 Ik hoop dat deze blog inspireert. Dus hoe ziet jouw gepimpte keuken eruit?

Untill next time.

Keep it crafty.

Suzan