Zindelijke zaterdag voor luierkindjes; deel 2

Voor iedereen die het niet fijn vindt om over poep en plas te lezen zou ik zeggen, sla deze blog maar over. Voor iedereen die net als wij in de poep, plas en zindelijkheidsfase zitten lees vooral verder :).






In deel1 konden jullie lezen hoe onze dochter op haar eigen manier in contact kwam met het naar de toilet gaan. Nu, zo'n 5 maanden later, leek het me een mooi moment om een update te geven. Dochterlief ging toen, een aantal maanden geleden 's ochtends naar het toilet en deed toen meestal een plas. Op dit moment gaat ze iedere ochtend naar het toilet en doet eigenlijk altijd een plas. Soms een grote soms een kleine maar altijd een plas. Het komt sinds afgelopen maand zelfs voor dat haar luier 's ochtends droog is?! Mooie, geleidelijke vooruitgang. Ik heb nl niet de illusie dat ze op dit moment snachts zonder luier kan, er zit nog geen structuur in zeg maar.

De afgelopen periode zijn we, manlief en ik, ook alerter geworden op de grotere boodschap. Dit moment is duidelijk zichtbaar aan haar lichaamshouding waardoor we haar meestal op tijd op het toilet kunnen zetten. De ervaring van poepen op het toilet is weer een hele andere dan plassen. De onvermijdelijke plons zorgt voor hilariteit alom, een lach gevolgd door een "oh nee toch, is dat nou".
Ik merk dat ik graag ook alert zou willen zijn op het moment dat er een plas komt op dit moment zie ik dat nog niet waardoor we er ook niet op anticiperen.

Met regelmaat is het toilet een verzamelplek voor allerhande speelgoed (zoals jullie misschien wel gezien hebben op instagram). En we laten haar op deze manier het toilet gebruiken. Naar mijn idee is het belangrijk om naar het toilet gaan zo normaal mogelijk te houden. Iedereen gaat naar het toilet en op het toilet plas en poep je en soms bouw je er een duplo toren of lees je je favoriete boekje.

Wat we niet zullen doen is een sticker of beloningssysteem. Ten eerste omdat ik belangrijk vindt om de intrinsieke motivatie te stimuleren. En ten tweede omdat ik dus niet zo geloof ik stickers en belonen. We staan dan ook niet als een bak klapvee voor het toilet als er weer wat in valt. We benoemen soms wat er gebeurt (bijv. je doet een plas). Maar meestal is het een "normaal" iets waar we niet iets groters van maken, naar het toilet gaan is immers de normaalste zaak van de wereld.

Komende zomer wil ik eigenlijk nog actiever aan de slag gaan met het zindelijk worden. Ik ben benieuwd hoe dat zal verlopen en zal jullie zeker updaten.

Suzan.