Well it's me...

Ik zit al een aantal dagen naar een leeg vel papier te staren. Oke een leeg computer scherm. Al staat het een stuk romantischer om vel papier te zeggen… Ik weet niet precies waar ik moet beginnen en heb elk idee wat tot nu toe uit het toetsenbord vloog met dezelfde snelheid weer gedelete. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat heb ik anderen te melden? Ik ben gek op rommelmarkten en kringloopwinkels, en ga graag DIY projectjes aan (de een met meer succes dan de ander…). Ik houd van de zon en van het strand, van foute reallife series maar ook van the walking dead, ik houd van lekker eten en liters thee. Ik ben van het glas half vol en een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ik ben superslecht in balsporten (maar dan ook echt superslecht… Hand oog coördinatie van een visstick slecht) Ik houd niet van schoonmaken maar ben wel en rommelkont. Ik heb een verzameling draagdoeken die ik nog altijd dagelijks gebruik. Ik heb een super leuke man, Olaf, en een dochtertje, Bobbi, van 9 maanden die mijn leven dagelijks verrijken.

Ik ben vrouw.

Ik ben moeder.

En hoe ik mezelf ook omschrijf en hoe goed ik mezelf ook ken, of denk te kennen, dat moeder worden is een totaal andere dimensie. 9 maanden lang (en laten we eerlijk zijn een flink aantal maanden daarvoor) heb ik alles verslonden over moederschap, bevallingen, borstvoeding, slapen, autostoeltjes you name it. Maar er is niks wat je daadwerkelijk kan voorbereiden op dat gevoel wat ontstaat als je moeder wordt, als je moeder bent. Er is niks wat echt goed past, niks wat aangaat als een jas en waarvan ik denk ja dat is hoe ik het zie!

Ik kan me niet voostellen dat ik de enige ben die zo’n zoektocht maakt. En hoe meer Amanda en ik daar over spraken hoe meer het idee voor a cup of mom ging leven. We zouden toch niet de enige zijn?

En daar zitten we dan, een half velletje verder. Ik heb nog steeds geen idee wat dit ons gaat brengen, waar het ons gaat brengen.

Al hoop ik dat ik jou, die ons hier gevonden heeft, aan het denken zet, dat je inspiratie op doet of in ieder geval met een lach de dag in stuur. Ik hoop dat er meer mensen buiten de gebaande paden durven denken, de norm naast zich neer leggen en hun eigen norm maken.

Volg niet klakkeloos op wat de massa zegt maar volg je gevoel. Vooral, blijf bij jezelf, doe wat goed voelt voor jou.

You do you.

Suzan.