Onze ouder en kind groep, ons deeltje van onze commune

Suzan en ik noemen onze gezinnen gekscherend een commune. We zien elkaar sommige weken bijna dagelijks en roepen dan wanneer er iets is waardoor we weer weg moeten; handig hé, een commune!

We passen op elkaars kindjes, gaan samen op vakantie, weten eerder dan dat onze mannen dat weten dat we zwanger zijn, we weten van elkaar hoe vaak we naar de wc gaan er dag, juichen samen als mijn oudste van net 2 op de wc poept voor het eerst, laten onze kindjes samen naakt dansen door de woonkamer. We zouden het fijn vinden om onze gezinnen te combineren tot een moderne commune. Uiteraard het liefste met commune gewaden, wollen mutjes, op frituurvet rijdende auto’s, met een hout gestookte oven en een eigen taal ;-) Natuurlijk niet (ook al zullen mensen denken van wel).

Zou het niet fijn zijn dat we in een gemeenschap zouden wonen waarin we samen kunnen wonen, samen kunnen leven hoe wij dat het liefste zouden willen doen? Zo natuurlijk mogelijk, zo echt mogelijk. Een leven waarin je elkaar 24 uur per dag kan steunen, waar je kan bij springen, waar je aan tafel kan aanschuiven en je daarna door de gezamelijke gang naar je huis kan lopen in plaats van eerste naar je auto, door de regen naar huis? Zou het niet fijn zijn dat mochten we ooit nog een kindje mogen ontvangen we elkaars ‘kraamverzorgster’ kunnen zijn? Elkaar kunnen verzorgen ook na die 8 dagen hulp in huis. Dat als je kindje slaapt en je echt nog een boodschapje nodig hebt je de babyfoon af geeft en je kan gaan en je in alle zekerheid weet dat het goed komt. Een sister wife! (alleen dan zonder het delen van een man, echt Suzan heeft een top vent alleen prefereer ik de mijne en zij gelukkig ook de hare hahaha). Iemand waar je ten volste op kan vertrouwen en ook gewoon uit praktisch oogpunt. We aten vanavond samen omdat Suzan tot laat moest werken en dan zou het zo fijn zijn dat zij Bobbi op bed kan leggen en daarna een kop thee komt drinken en we met elkaar kunnen kletsen zonder de kindjes, zonder dat ze naar huis gaat en wij dus via whatts app verder kletsen.

Ik merk in mijn fb kringen dat er heel veel vrouwen zijn die deze moderne communes ook zouden willen. Dat we gelijk gestemde in real life willen ontmoeten en we onze geiten wollen sokken kunnen delen, onze draagdoeken kunnen uitproberen, we onze kindjes op een veilige en liefdevolle manier willen laten kennis maken met andere kindjes ipv heel cru gezegd op een grote peuterspeelzaal of kinderdagverblijf waar leidsters en aandacht te kort zijn.

Dat gezegd hebbende en wij van pro activiteit houden hebben wij, willen wij heel graag een ouder en kind speelgroep opzetten in ons deurp (Waddinxveen, zuid Holland). Wij willen elkaar en ook heel graag andere ouders, andere gelijkgestemde mensen ontmoeten en zo een klein deeltje moderne commune starten. We willen dat onze kindjes opgroeien met andere kindjes op de manier die wij voor ogen hebben. Onze speelgroep zal vooral uitgaan van natuurlijk ouderschap, delen van de antroposofie gebruiken. We vinden het belangrijk dat onze kinderen spelen met natuurlijk materiaal, lekker buiten mogen spelen, ook in de regen, dat borstvoeding en flesvoeding naast elkaar mogen bestaan, bewust eten en spel en zang. De speelgroep zal draaien op ouder participatie want inhoud dat je als ouder niet je kindje bij ons achterlaat maar gedurende de hele ochtend aanwezig zal zijn en een grote bijdrage zal leveren aan de invulling van de ochtend. We hebben allemaal eigenschappen en ideeën waar we van kunnen leren en waarmee we de ouder en kind speelgroep een succes mee kunnen maken.

Zal dit dan ons eerste echte stukje zijn van onze commune? Of zal dit het eerste deel zijn van de movement die wij als a cup of mom willen zijn? Zal dit een antwoord zijn op onze vraag voor wat we willen qua speelplek voor onze kleine kindjes? De tijd zal het leren, wie weet alle drie, wie weet geen van allen en vervult het een andere behoefte. We gaan het zien! Wil jij meer weten, uitmaken van dit kleine deeltje? Mail dan naar info.acupofmom@ziggo.nl

Warme groetjes, Amanda

Moestuin maandag (3)

Over mijn verschoten kruid, mijn missie de perfecte aardbeien te kweken en het verklaren van de oorlog.

Mijn kruiden (munt, oregano en tijm) heb ik in leuke potjes geplant. Tot zover mijn kruidenavontuur. Ze staan er nu  vooral bedroefd en beschimmeld bij…  Ik weet niet precies waar het mis is gegaan maar de weelderige groene bedoening die het eerst was is ver te zoeken. Iemand tips??

Vorige keer liet ik jullie een foto zien van mijn aardbeien. Of eigenlijk meer het plantje waar wat wits aan groeide. Nou heb ik niet zoveel verstand van aardbeien maar wat ik wel vrij zeker weet is dat ze rood zijn. In mijn moestuintje hangt de boel er maar bleekjes bij…. Dus vanaf nu ben ik een vrouw met een missie; die aardbeien sappig, groot en rood krijgen! Het zal mij benieuwen… ik heb namelijk geen idee hoe dat verder werkt. (al heb ik wel bedacht dat ik ze altijd nog roodkan verven…).

Er is verder nog een probleempje… Ik heb wat ongenode gasten. Hoe hard ik ook mijn best de om de tomaten, zonnebloemen en aardbeien groot te kijken dat lukt niet. Het wegkijken van het onkruid daarentegen heeft ook weinig effect… Dat groeit maar en dat groeit maar wat ik ook probeer. Bij deze ben ik dus een vrouw die de oorlog verklaard aan ongenodigd groen.  (mocht iemand de perfecte tip hebben!! Be my guest. Verder dan een camouflage pak en een klappertjespistool ben ik nog niet gekomen.).

 De courgette planten groeien de pan uit! Ben benieuwd wanneer we hier de vruchten van kunnen plukken :).

En dan nog wat niet moestuin gerelateerde zaken. Tot voort kort hadden wij een imposante vlinderstruik in onze tuin (want ja snoeien daar deden we tot voor kort niet aan…). Helaas is die er met een rukwind uitgewaaid. Die struik  stond er vooral omdat ik vlindertjes in de tuin zo leuk vindt. Daar moest dus iets op gevonden worden. In een wel bekend groencentrumpje vlakbij kwam ik een aantal andere vlinder (en ander gevleugelde) aantrekkende planten tegen. Deze staan, tegenover de moestuin, gezellig bij elkaar te wachten op hun eerste bezoekers. Het zal mij benieuwen hoeveel gasten we dit jaar trekken!

Wat wil ik dat zij leert?

Op dit moment gaat er een foto viral van een leraar. Geen leraar die uit zijn panty flipt, geen foto om een leraar belachelijk te maken maar een foto van een leraar met een baby op zijn arm. Deze leraar moedigt jonge moeders aan hun kindjes mee te nemen en zelfs borstvoeding te geven in de klas.

Deze leraar geeft aan dat je niet alleen maar leert van droge stof tot je nemen maar ook het leren van normen en waarden.

Dit zette mij aan het denken. Mijn dochter heeft nog een paar jaartjes maar wat vind ik belangrijk voor haar? Wat wil ik dat zij leert?

Ik heb niet zo’n beste ervaring met school en het stramien passen. Neem klassikaal lezen #insertkotsemoji. Voor wie is dat leuk? Voor degene die stottert en dat dan voor de hele klas mag doen? (of moet luisteren naar hoe goed de rest het doet?) Voor degene die heel snel leest en naar de stotteraars moet luisteren en daarop besluit dat ze gewoon zelf verder leest maar als ze dan de beurt krijgt op dr kop krijgt omdat ze niet oplet? (u begrijpt ik hoor tot de laatste categorie).

Neem het opnoemen van de tafels bij de juf (back in the olden days, zo 1810 toen ik klein was en tafels moest leren deed je dat bij de juf aan het bureau). Dat kon ik niet (nog steeds niet trouwens). Als je een tafel goed had mocht je een stickerplakken op je tafeldiploma wat achterin de klas hing. Joepie, ik had een tafeldiploma met een sticker of 2 (de tafel van1 en de tafel van 10 gingen nog…). En als hij vol was mocht hij mee naar huis…. Tsja…

Tot ik laatst iemand sprak over de vrije school De tafel van 3. Alle stoelen in een kring. Voor de stoel zeg je 1 spring op de stoel zeg je 2 spring van de stoel zeg je 3 1x3=3 en zo verder. Mijn mond lag nog niet open op de grond… Wouw!! Dat had ik moeten hebben ik denk dat ik elke tafel binnen een dag uit mijn mouwtjes had geschud!! 

(dit is geen pleidooi om de vrije school tot het beste onderwijs van NL te benoemen maar wel een pleidooi om te laten zien dat het anders kan, wat voor naam we daar aan moeten hangen mag ieder voor zich weten).

Om over het opsteken van vingers nog maar te zwijgen… Een tijd terug volgde ik een lezing over het opsteken van vingers. Deze mevrouw, een lerares is daar mee gestopt. Zij liet een aantal videofragmenten zien waarop te zien was dat dit werkte. Je hoeft niet als een stel schapen je vinger op te steken en maar te hopen op je beurt. Wat leer je daarvan? Wie de langste vinger heeft?

Deze mevrouw liet zien dat kinderen keurig op hun beurt konden wachten, elkaar uit konden laten praten. Ze leerden niet wie de langste vinger had (of de meeste spieren om de arm zo lang in de lucht te laten hangen). Deze kinderen leerden naar elkaar kijken, luisteren en samenwerken. Is dat niet veel waardevoller?

Wat willen wij, als ouders, dat onze kinderen leren? Droge stof? Lesstof opgelegd door school? Zodat we met elkaar allemaal hetzelfde leren? Of is het mooi om kinderen zelf te laten ontdekken wat ze belangrijk vinden  zonder hen dingen op te leggen? Mogen ze niet zelf een pad makken in plaats van ze te verplichten over het gebaande pad te gaan? Wat als je meer aandacht geeft aan het sociale, wat als je tijd stopt in een kind?

Wat gebeurt er als je net als bovengenoemde leraar van het gebaande pad afwijkt? Wat gebeurt er als je net als die leraar van de vrije school besluit om de tafels op een andere manier te onderwijzen? Vergaat de wereld? Of doet iedereen het een stuk beter en lijkt het eigenlijk prima te werken?

Er zijn een heleboel dingen die ik niet kan.  D-T? ik doe vaak gewoon beide zit er in ieder geval 1 tussen die gebruikt moet worden. Klokkijken? I suck als het om klokkijken gaat, digitaal doe ik als de beste maar met wijzers… en soms heel soms heb ik daar last van. Had het geholpen als iemand had gekeken naar mij als persoon en geprobeerd had daarop de lesstof voor mij werkbaar te maken ipv mij te verplichten net zo te leren als in het boekje staat? Ik denk van wel. Ik denk dat de lesstof een leidraad moet zijn maar dat de manier waarop het aangeboden word per kind kan verschillen.

En ik begrijp dat dat een utopie lijkt. Je kan niet voor 25 kinderen 25 manieren van aanleren verzinnen/maken/ontwerpen. Of toch wel? Wat als we het zouden proberen? Wat als we zouden kijken wat het kind nodig heeft en daarop aansluiten? Zouden we kinderen dan niet veel meer kunnen motiveren? 

Think outside of the box.

 Suzan.

Voor meer informatie over de verschillende onderwijsvormen in Nederland verwijs ik jullie door naar deze site.

Suikervrij in mei week 2

Suikervrij in mei week 2

Laten we er geen doekjes omheen winden. Ik ben redelijk bezig maar ik ben de weg een beetje kwijt. Ja ik heb gezondigd.. En nee het voelde niet goed… quilty pleasure.. niet echt helaas! Maar goed hier doel ik niet op. Ik heb voor mijn Moederdag een ‘suikervrije’ chocolade taart gemaakt. Waarom tussen haakjes.. Nou omdat er wel 125 gram kokossuiker doorheen ging. En als ik op onderzoek uit ga dan stuit ik op vele tegens over kokossuiker. Over elke suikervervanger dan ook. Ik vind het een lastige wereld, die van het suikervrije. Niks lijkt meer goed te zijn.. En is dat ook niet de golving die er altijd al is geweest? Het ene jaar is margarine niet goed en het volgende geweldig. Nu is margarine een heel slecht voorbeeld.. dont get me started, google maar eens.. wij eten geen margarine meer in ieder geval. Maar goed zal dit ook niet over kaas zijn over een aantal jaar? Voorgesneden groenten worden, even kort de bocht, in chloorwater gewassen zodat het lekker lang goed blijft, groenten worden bespoten met gif en jam wij eten dat op want dat gif houd niet op bij het schilletje, vlees zit vol hormonen en vleesvervangers worden vaak gemaakt met soja waar over de meningen ook verdeelt zijn.. De ‘gezonde’ wereld lijkt ver te vinden te zijn. Als we natuurlijk willen gaan leven zoals back in the days dan moeten we toch echt weg uit deze wereld. En wil ik dat? Wil ik zo ver terug naar de oude natuur dat ik mijlen ver weg ga staan van de huidige natuur? Ja ik wil een gezonder lijf, een gezondere wereld, ik wil dat mijn kinderen en man gezond zijn maar tegen welke prijs? Dat ik nooit meer iets kant en klaars kan kopen? Mijn kinderen nooit een happy meal gunnen? Geen druppels vit c geven als hij ziek is? Hoe ver ga je..

Ik weet denk ik hoe ver ik wil gaan. Ik wil graag genieten van het leven, het gezonde leven. Ik wil graag mijn ‘suikervrije’ chocolade cake eten 

http://www.degezondemama.nl/recepten/hemelse-chocoladecake-suikervrij-zuivelvrij-glutenvrij/

Ik wil graag mijn kinderen leren dat eten er is om van te genieten, ik wil mijn quilty pleasures. Ik wil van al het lekkers en moois de dingen pakken die voor mij kloppen, voor mij gezond zijn of lijken. En dat wil ik ook aan jullie mee geven. Kies uit alles in de wereld wat voor jou en je gezin werkt! Er is altijd wel iemand die hier kritiek op heeft maar weet je, poep op hun! Jouw leven, jouw lijf, jouw verantwoording!

Wat zou het fijn zijn als we in een wereld zouden leven waarin alles puur natuur is. Dat je gewoon naar je buurt super kan gaan en je mandje vol kan laden met al het moois en gezonds uit de natuur. Wat zou het mooi zijn als we allemaal een mooie, goed lopende moestuin zouden hebben waaruit we onze seizoens groenten konden plukken en eten. Dat we in een warme gemeenschap zouden wonen en bij je lieve buurvrouw, je zuster vrouw, een handje bieslook en wat tomaten kan plukken en zij op haar beurt een paar worteltjes bij jou. Het ‘ kopje suiker’ lenen zo gezegd. Maar in onze huidige maatschappij lenen we geen kopjes suiker meer, misschien ook wel goed haha maar you get the point. We staan zo ver af van wie we waren, zo ver af van onze natuur dat je je kan afvragen of het wel reëel is om dit weer te kunnen bereiken. Moeten we niet gewoon nemen wat voor ons werkt? Suikerarm en wel een koelkast?

Waar loop ik het meest tegenaan?

Dat je niet even bij een tank station een volwaardig, suikervrij iets kan kopen.

Dat als je suikervrij op een verjaardag wilt blijven je alles zelf mee moet nemen..

Dat de patatjes bij de mac ineens niet meer smaken….. PRUT

Wat ging er goed?

Ik heb een verjaardag overleeft zonder suiker te eten! Dat komt niet omdat ik die taart niet wilde, believe me, i did! Niet omdat ik zelf iets mee had, had ik wel stond in de auto. Nee dat kwam omdat mijn kinderen om mijn aandacht schreeuwden, letterlijk!

Tips;

Lees het bovenste stuk en sta in je kracht, you do you!

Aardbei-Ananas ijsjes

 

Het word weer warmer weer en wat is het aller lekkerst om met warm weer te eten? Juist ja, iets verkoelends, iets kouds, ijs! Ik ben dol op ijsjes (lees chronisch verslaafd). De meeste ijsjes zitten vol kleur geur en smaakstoffen om over het zout & suikergehalte nog maar te zwijgen. Voor dochterlief wilde ik dus een gezond maar lekker alternatief. Ik houd van zoet  en van combi’s dus koos voor aardbei en ananas. In principe kan dit met alle soorten fruit, ga voor een combi die jij lekker vindt.

Wat heb je nodig: 

•  Aardbeien
•  Ananas
• Staafmixer
• Mesje
• IJsvormpjes 

 

Ik heb de aardbeien en ananas apart door de staafmixer gedaan (uiteraard heb ik het fruit eerst gewassen, de kroontjes, schillen en gekke plekjes verwijderd voordat ik ze aan de staafmixer voerde. Een ieder is uiteraard vrij om kroontjes en schillen toe te voegen al kan ik dan niet garanderen dat het net zo lekker smaakt of er zo gezellig uit ziet als op de foto’s ).

 

 De ijsjes zijn zo in laagjes op gebouwd om de smaken goed tot hun recht te laten komen.

Ik kwam helaas wat te kort en heb bij het laatste gedeelte de ananas en de aardbeien tegelijk door de staafmixer gedaan (ik was te lui om weer alles af te wassen en ging er van uit dat dit vast wel lekker zou smaken. Uiteraard hadden we toen weer veel te veel… afmeten is voor de volgende keer een idee, voor nu hebben we het lekker door de yoghurt gegooid).

 

 

Als je alles verdeeld hebt doe je de soon to be ijsjes in de vriezer en wacht een dagje (of 2).

Gisteren was het heerlijk weer dus konden we de ijsjes even uitproberen. Ze vielen zeer in de smaak zowel bij de kindjes als bij de mama's :).




Nog even wat tips:

• Kijk even hoeveel ml/cc er in jouw ijsvormpjes gaat zodat je daarop de hoeveelheid fruit kan aanpassen en je niet net te kort komt of met een overschot zit.
• Maak deze ijsjes (of andere) op een regenachtige ijs-onvriendelijke dag. Als je hier aan begint als het al 30 graden is en iedereen om valt van de hitte… tsja dan zijn ze niet op tijd klaar.

Bon a Petit

Suzan