“Dat is wel handig he nu, zo’n
bedje.” Opmerking 781 over het bedje waar dochterlief in slaapt. Ik heb een
verre van rooskleurige bevalling en kraamtijd gehad. Met andere woorden ik kon
de eerste maanden niet lopen zonder krukken. Krukken zijn voor een aantal
dingen handig je baby uit bed halen en verschonen op de commode hoort daar
echter niet bij...
Wij hebben gekozen voor een co-sleeper aka een aanschuifbedje aka een
veredeld nachtkastje (want dat is
waarvoor we het meestal gebruiken…). Dat bedje was ook handig geweest zonder
alle problematiek rondom mijn persoontje. Het leek mij, toen wij dit bedachten
zwanger en hormonaal, namelijk ideaal om niet uit bed te hoeven naar de
babykamer (die overigens met 6 maanden
zwangerschap compleet aangekleed klaar stond te staan, zoals jullie ws
begrijpen heeft dochterlief daar al welgeteld 0 keer geslapen…).
Dat was wat ik dacht toen ik zwanger was. Tijdens mijn revalidatie periode was er niks “makkelijkers” dan mijn dochter “binnen handbereik” daarnaast was en is het vooral ook gezellig. De co sleeper werd echter steeds vaker afgewisseld door dicht tegen mama aangeplakt… Overdag in de draagdoek en savonds&snachts in bed. Hoe ouder dochterlief werd hoe mobieler ik werd en hoe vaker de vraag kwam; “en slaapt ze al in haar eigen bed” “ slaapt ze al op haar eigen kamer?” … (steevast vooraf gegaan of gevolgd door de vraag en slaapt ze al door?)
“Uhhh nee…”
We hebben het er in het begin regelmatig over gehad, manlief en ik, wanneer
“het” moment daar is. Maar is het aan ons om dat te beslissen? Zijn
wij, mensen, er niet voor gemaakt om samen te slapen? Ik weet niet meer precies waar ik het zag staan maar het klonk voor mij als “de waarheid” (inclusief wit licht, engelengezang en een
zonnegroet met glitters).
Je kunt zoogdieren (de groep waar ik ons mensen ook onder schaar) in 3 categorieën onderverdelen). Je hebt vluchters, verstoppers en dragers. Vluchters zijn bijvoorbeeld hertjes. Die moeten snel op de benen zijn om te kunnen rennen (vluchten) voor dreigend gevaar. Zij krijgen melk die dit mogelijk maakt en daarbij een lichaam wat dat mogelijk maakt. Dan heb je verstoppers. Bijvoorbeeld konijnen, zij verstoppen hun kroost voor dreigend gevaar. Daar is hun lichaam en hun voeding op aangepast. En dan heb je de dragers. Bijvoorbeeld apen. Hun jongen komen hulpeloos en on-af ter wereld. Zij kunnen niet binnen enkele minuten staan en gaan. Zij moeten gevoed worden en zij moeten leren. Leren van het leven van alledag, leren over sociale contacten over welke bessen je wel kan eten en welke absoluut niet. Zij worden gedragen, dicht bij hun moeder vinden zij voeding, geborgenheid en daarnaast leren zij wat wel en niet de bedoeling is.
Toen ik dat las viel er een kwartje… Wij zijn geen vluchters. De flesvoedingfabrikanten willen ons graag doen geloven dat het verstandig is om je kind vol te stoppen met volle flessen want dan slapen ze lekker door(fois gras iemand?). We zijn geen verstoppers. De maatschappij wil ons doen geloven dat we onze kindjes alleen in een bed/box moeten leggen waar ze zich zelf moeten vermaken of waar ze moeten leren om zelfstandig in slaap te vallen. Want zo leren ze zich zelfstandig te vermaken . Of dat is goed voor de nachtrust van de ouders… Van de week nog een artikel in een of ander blad (het ws de wij maar goed dat doet er helemaal niet toe…) hoe je kindjes van 4 maanden kan door laten slapen. Want als ze dat niet leren dan kunnen ze s’ nachts als ze wakker worden om jou gaan roepen… Want ik heb een kind gekregen om van 8.00 tot 19.00 voor te zorgen? Ik wist niet dat mama zijn een part time iets was…
Tsja… is doorslapen, alleen slapen, iets waar kinderen, baby’s in het bijzonder, behoefte aan hebben? Ik geloof van niet.
Ik ben van mening dat mensen er voor gemaakt zijn om samen te zijn (ik slaap zelf echt een stuk lekkerder met manlief naast me). Zeker met jonge kinderen. Kinderen zijn kwetsbaar en hebben behoefte aan contact, hoe kan je ze dit beter bieden door veel tijd samen door te brengen. Daarnaast is het belangrijk voor hun hersenontwikkeling om zo min mogelijk schommelingen te hebben in hun suikerspiegel, nachtvoedingen blijven dus lang belangrijk. Hoeveel makkelijker dan wanneer je kindje naast je ligt en je kan voeden op verzoek zonder hiervoor zelf uit bed te stappen?
Mensen vragen ons nog steeds, al is het steeds minder, of en wanneer dochterlief op haar eigen kamer gaat slapen (uiteraard vooraf gegaan of gevolgd door de vraag en slaapt ze al door?)
Een antwoord daarop?
Manlief en ik hebben nog regelmatig dat gesprek over hoe het samen slapen voor ons werkt en wanneer “het” moment (het moment waarop dochterlief in haar eigen kamer gaat slapen) daar is. (we hebben geen gesprekken over het doorslapen, wij slapen zelf ook niet altijd door dus waarom onze dochter wel? Daarnaast is het heel normaal dat kinderen nog lang wakker worden snachts en dan behoefte hebben aan contact). Voor nu werkt het voor ons dat ze bij ons slaapt. We worden wakker met een vrolijke zonnestraal wat vroeg opstaan een stuk gezelliger maakt. Daarnaast krijgen we de meeste nachtrust op deze manier, we zijn heerlijk op elkaar ingespeeld en ik kan goed in haar behoefte voorzien. Ik weet niet wanneer zij op haar eigen kamer gaat slapen. Wij laten haar dat zelf bepalen. Ik ben er heilig van overtuigd dat zij voor haar 18e uit ons bed is. Maar mocht ze, als ze 18 is en een prutdag hebben de behoefte voelen om bij ons in bed te kruipen voor een knuffel dan is dat absoluut geen probleem.
Welterusten :)
Suzan
Nog even wat aanvullende informatie.
Over de hele wereld gemeten is samen slapen de norm. En nee dan heb ik het niet alleen over Afrikaanse hutjes met maar 1 slaapkamer. Ook welvarende landen als bijvoorbeeld Japan waar co sleeping toch echt de norm is! Niet onbelangrijk Japan heeft het laagste percentage als het gaat om wiegendood.
Het is echter wel goed om met een aantal dingen rekening te houden zie hiervoor het lijstje op bijvoorbeeld onderstaande website.
https://www.borstvoeding.com/aanverwant/samen-slapen/bfhi.html
http://www.greenevelien.com/2NO_8zoogdieren.php (meer uitleg over vluchters, verstopperss & dragers)
En voor de boekenwormen onder ons is het boek: Three in a bed van Deborah Jackson een aanrader.
Nog even wat disclaimers:
- Dit werkt voor mij, voor ons als gezin. Wat voor jou werkt kan iets totaal anders zijn. Schroom niet om je gevoel te volgen en daarbij af te wijken van de gebaande paden.
- Wat betreft de fois gras opmerking, ik heb niks tegen kunstvoeding. Ik denk dat het fantastisch is als moeders geen melk hebben en niet aan (voldoende) donormelk kunnen komen. Helaas is de manier waarop flesvoedingsfabrikanten hun producten promoten niet helemaal my cup of tea… (flesvoeding kan ook op verzoek gegeven worden nl… Maar goed… dat is weer en hele andere discussie ;).)
Dat was wat ik dacht toen ik zwanger was. Tijdens mijn revalidatie periode was er niks “makkelijkers” dan mijn dochter “binnen handbereik” daarnaast was en is het vooral ook gezellig. De co sleeper werd echter steeds vaker afgewisseld door dicht tegen mama aangeplakt… Overdag in de draagdoek en savonds&snachts in bed. Hoe ouder dochterlief werd hoe mobieler ik werd en hoe vaker de vraag kwam; “en slaapt ze al in haar eigen bed” “ slaapt ze al op haar eigen kamer?” … (steevast vooraf gegaan of gevolgd door de vraag en slaapt ze al door?)
“Uhhh nee…”
We hebben het er in het begin regelmatig over gehad, manlief en ik, wanneer
“het” moment daar is. Maar is het aan ons om dat te beslissen? Zijn
wij, mensen, er niet voor gemaakt om samen te slapen? Ik weet niet meer precies waar ik het zag staan maar het klonk voor mij als “de waarheid” (inclusief wit licht, engelengezang en een
zonnegroet met glitters).Je kunt zoogdieren (de groep waar ik ons mensen ook onder schaar) in 3 categorieën onderverdelen). Je hebt vluchters, verstoppers en dragers. Vluchters zijn bijvoorbeeld hertjes. Die moeten snel op de benen zijn om te kunnen rennen (vluchten) voor dreigend gevaar. Zij krijgen melk die dit mogelijk maakt en daarbij een lichaam wat dat mogelijk maakt. Dan heb je verstoppers. Bijvoorbeeld konijnen, zij verstoppen hun kroost voor dreigend gevaar. Daar is hun lichaam en hun voeding op aangepast. En dan heb je de dragers. Bijvoorbeeld apen. Hun jongen komen hulpeloos en on-af ter wereld. Zij kunnen niet binnen enkele minuten staan en gaan. Zij moeten gevoed worden en zij moeten leren. Leren van het leven van alledag, leren over sociale contacten over welke bessen je wel kan eten en welke absoluut niet. Zij worden gedragen, dicht bij hun moeder vinden zij voeding, geborgenheid en daarnaast leren zij wat wel en niet de bedoeling is.
Toen ik dat las viel er een kwartje… Wij zijn geen vluchters. De flesvoedingfabrikanten willen ons graag doen geloven dat het verstandig is om je kind vol te stoppen met volle flessen want dan slapen ze lekker door(fois gras iemand?). We zijn geen verstoppers. De maatschappij wil ons doen geloven dat we onze kindjes alleen in een bed/box moeten leggen waar ze zich zelf moeten vermaken of waar ze moeten leren om zelfstandig in slaap te vallen. Want zo leren ze zich zelfstandig te vermaken . Of dat is goed voor de nachtrust van de ouders… Van de week nog een artikel in een of ander blad (het ws de wij maar goed dat doet er helemaal niet toe…) hoe je kindjes van 4 maanden kan door laten slapen. Want als ze dat niet leren dan kunnen ze s’ nachts als ze wakker worden om jou gaan roepen… Want ik heb een kind gekregen om van 8.00 tot 19.00 voor te zorgen? Ik wist niet dat mama zijn een part time iets was…
Tsja… is doorslapen, alleen slapen, iets waar kinderen, baby’s in het bijzonder, behoefte aan hebben? Ik geloof van niet.
Ik ben van mening dat mensen er voor gemaakt zijn om samen te zijn (ik slaap zelf echt een stuk lekkerder met manlief naast me). Zeker met jonge kinderen. Kinderen zijn kwetsbaar en hebben behoefte aan contact, hoe kan je ze dit beter bieden door veel tijd samen door te brengen. Daarnaast is het belangrijk voor hun hersenontwikkeling om zo min mogelijk schommelingen te hebben in hun suikerspiegel, nachtvoedingen blijven dus lang belangrijk. Hoeveel makkelijker dan wanneer je kindje naast je ligt en je kan voeden op verzoek zonder hiervoor zelf uit bed te stappen?
Mensen vragen ons nog steeds, al is het steeds minder, of en wanneer dochterlief op haar eigen kamer gaat slapen (uiteraard vooraf gegaan of gevolgd door de vraag en slaapt ze al door?)
Een antwoord daarop?
Manlief en ik hebben nog regelmatig dat gesprek over hoe het samen slapen voor ons werkt en wanneer “het” moment (het moment waarop dochterlief in haar eigen kamer gaat slapen) daar is. (we hebben geen gesprekken over het doorslapen, wij slapen zelf ook niet altijd door dus waarom onze dochter wel? Daarnaast is het heel normaal dat kinderen nog lang wakker worden snachts en dan behoefte hebben aan contact). Voor nu werkt het voor ons dat ze bij ons slaapt. We worden wakker met een vrolijke zonnestraal wat vroeg opstaan een stuk gezelliger maakt. Daarnaast krijgen we de meeste nachtrust op deze manier, we zijn heerlijk op elkaar ingespeeld en ik kan goed in haar behoefte voorzien. Ik weet niet wanneer zij op haar eigen kamer gaat slapen. Wij laten haar dat zelf bepalen. Ik ben er heilig van overtuigd dat zij voor haar 18e uit ons bed is. Maar mocht ze, als ze 18 is en een prutdag hebben de behoefte voelen om bij ons in bed te kruipen voor een knuffel dan is dat absoluut geen probleem.
Welterusten :)
Suzan
Nog even wat aanvullende informatie.
Over de hele wereld gemeten is samen slapen de norm. En nee dan heb ik het niet alleen over Afrikaanse hutjes met maar 1 slaapkamer. Ook welvarende landen als bijvoorbeeld Japan waar co sleeping toch echt de norm is! Niet onbelangrijk Japan heeft het laagste percentage als het gaat om wiegendood.
Het is echter wel goed om met een aantal dingen rekening te houden zie hiervoor het lijstje op bijvoorbeeld onderstaande website.
https://www.borstvoeding.com/aanverwant/samen-slapen/bfhi.html
http://www.greenevelien.com/2NO_8zoogdieren.php (meer uitleg over vluchters, verstopperss & dragers)
En voor de boekenwormen onder ons is het boek: Three in a bed van Deborah Jackson een aanrader.
Nog even wat disclaimers:
- Dit werkt voor mij, voor ons als gezin. Wat voor jou werkt kan iets totaal anders zijn. Schroom niet om je gevoel te volgen en daarbij af te wijken van de gebaande paden.
- Wat betreft de fois gras opmerking, ik heb niks tegen kunstvoeding. Ik denk dat het fantastisch is als moeders geen melk hebben en niet aan (voldoende) donormelk kunnen komen. Helaas is de manier waarop flesvoedingsfabrikanten hun producten promoten niet helemaal my cup of tea… (flesvoeding kan ook op verzoek gegeven worden nl… Maar goed… dat is weer en hele andere discussie ;).)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten