Blogmas dag 5: Wie zoet is krijgt lekkers...

Wij zetten hier thuis, samen met onze dochter, onze schoen. Ze is bijna1.5, ze heeft echt geen idee wat zich afspeelt. Staat meestal vol verbazing met een schoen in haar hand om vervolgens over te gaan tot de orde van de dag: die blokken toren zo snel mogelijk omgooien.
Als een soort automatisme startte ik dit jaar de Sint tijd. Het hoort er toch een beetje bij, niet?

Ik ben me de afgelopen weken gaan verdiepen in wat ik zelf nou eigenlijk vindt. Ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn tegen de mensen om mij heen, daar hoort mijn dochter uiteraard bij, Ik vind het ook belangrijk dat zij leert om eerlijk te zijn. Maar hoe kan ik dat van haar vragen als ik, samen met het ganze land, een leugen vertel? Zelfs al is ze nog maar zo klein. Maar daar zit ik dan met mijn zelfgebakken kruidnoten toch de intocht te kijken... Elk jaar is er weer een heel verhaal met een heus journaal en een berg spanning over een Piet die kwijt is, een sleutel die gezocht moet worden en de grote vraag: komen de cadeautjes op tijd aan?
En dan die liedjes, die zijn echt hopelijk ouderwets. Zoals de zin bovenaan deze blog. Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. Ik vind het een heel naar idee dat ik liedjes over straffe en belonen ga zingen en dat ik mijn kind zo leer dat het "lief" moet zijn om een beloning te krijgen. Belonen an sich roept vraagtekens bij mij op laat staan belonen "goed" gedrag en straffen bij "stout" gedrag. Is allemaal nogal subjectief, want wanneer is iemand goed of stout? En daarbij wie ben ik om daar dan een beloning aan te plakken? Wij zeggen hier bijvoorbeeld ook niet eet maar lekker je spinazie op dan wordt je sterk als Popeye.... uh nee...

Afijn, dat roept dus allemaal wat weerstand op. Vandaar mijn zoektocht naar een antwoord. Want wat zou er gebeuren als we het niet zouden vieren? Of als we eerlijk zouden zijn over het grote, gezamenlijke geheim?  Nou is mijn dochter nog klein en is ze vooral bezig met die blokken toren. Maar ik wil hier toch iets van vinden.
Ik ben op onderstaande uit gekomen
We vieren Sinterklaas met cadeautjes en liedjes maar liedjes zonder onderliggende boodschap (wat voor nu in houd dat ik heel hard over de tekst heen zing met een zelfverzonnen tekst).
We benoemen dat het Sinterklaastijd is net zoals we benoemen dat het zomer of lente is en we kijken met elkaar de intocht. Ik vind het belangrijk dat het een periode is die net zoals bijvoorbeeld de zomer erbij hoort. Het is heel normaal, niets spannends en al helemaal niet nodig om hierbij voorwaarden aan haar gedrag te hangen.

De komende jaren zal blijken hoe zij het Sinterklaasverhaal zal beleven. Ik weet dat wij haar niet zullen voorliegen maar met haar mee zullen leren. We zullen haar vragen beantwoorden en het verhaal aanpassen op haar belevingswereld en daarbij ons eigen gevoel niet vergeten. Het magisch denken en fantasiespel is een belangrijke ontwikkeling maar eerlijk zijn vind ik ook belangrijk. Hierin zullen wij de komende jaren onze weg vinden. We maken er gewoon onze eigen traditie van.

Gelukkig kwam ik er op mijn zoektocht achter dat ik niet de enige ben die er een afwijkende mening op na houd. Er zijn heel veel mensen die een eigen draai aan het Sint feest geven.

Suzan.