Borstvoedings ABC (N tot Z)

Deel 2 van ons borstvoedings ABC, Van nachtvoeding tot spruw en van papa tot tepelhoedje.

Nachtvoedingen
De nachtvoedingen. Ik heb in de ruim 15 maanden dat mijn dochter ons leven verrijkt welgeteld 0 keer doorgeslapen. Gemiddeld drinkt zij nog een keer of 3 per nacht bij mij. Uitschieters naar boven of onder zijn echter geen uitzondering. Er zullen een hele boel mensen zijn die vinden dat je kindje door moet slapen of dat nachtvoedingen na een bepaalde leeftijd niet meer nodig zijn... Doorslapen is echter niet iets wat je af kan dwingen dat is iets waar je kindje vanzelf rijp voor is. Nachtvoedingen zijn zeker het eerste jaar van groot belang voor de ontwikkeling van de hersenen. Te grote schommelingen in de suikerspiegel zijn schadelijk en de nachtvoedingen zorgen er voor dat de suikerspiegel op stabiel blijft. Samen slapen is hier de oplossing, van de meeste voedingen merk ik weinig tot niets. En op deze manier heeft iedereen een goede nachtrust.

Ontsteking
Een borstontsteking kan optreden als je borst niet voldoende geleegd wordt. Te weinig aanleggen, of zoveel melk dat je kindje het niet weg kan drinken kunnen hiervan een oorzaak zijn. Een beginnende borstontsteking voelt als een harde plek in je borst. Je borst kan daarbij ook warm aanvoelen, verhoging of koorts kan ook optreden. Het enige wat helpt is aanleggen, aanleggen, aanleggen. Eventueel nakolven of masseren met bijvoorbeeld een elektrische tandenborstel. Mocht de borstontsteking niet weggaan dan is het belangrijk om contact op te nemen met iemand van la leache league of met een lactatiekundige IBCLC. Zij kunnen kijken wat voor jou nodig is of je doorsturen naar een arts. Echter, mocht een arts je aanraden om te stoppen met borstvoeding dan zou ik persoonlijk nogmaals met la leache league of met een lactatiekundige IBCLC opnemen.

Papa
Papa's hebben geen borsten met melk. Borstvoeden is voornamelijk een vrouwen ding. Papa's kunnen echter op heel veel manieren betrokken worden bij de voedingsmomenten. Bijvoorbeeld door er voor te zorgen dat er genoeg te drinken en eten is voor de mama. Vooral in het begin lijkt het net of je een chronisch gat in je maag hebt en daardoor constant honger en dorst hebt en dan is het superfijn als er een beetje voor je gezorgd wordt :). Melk afkolven en papa een flesjes laten geven is absoluut een meerwaarde (schreef de moeder met een fleswijgeraar). Daarnaast kunnen papa's ook op een andere manier met hun kindje een band opbouwen. Het in bad doen (zodat de mama even een momentje voor zichzelf heeft), liedjes zingen, boekjes voorlezen of gewoon heerlijk dragen in de draagdoek. Naarmate het kindje ouder word en de borstvoedingsmomenten afnemen zal zich vanzelf een evenwicht in mama en papa tijd vormen.

Plasluiers
Plasluiers zijn, zeker in het begin, erg belangrijk. Hieraan kun je afzien of je kindje voldoende vocht, dus borstvoeding, binnen krijgt. De eerste maanden kun je het volgende aanhouden 4 tot 6 volle wegwerpluiers of 6 tot 8 volle katoenen luiers.

Regeldagen
Regeldagen zijn dagen waarop je kindje je productie regelt. Bijvoorbeeld als je kindje in een groeispurt zit. Hij of zij heeft dan meer voedingstoffen nodig. Doordat je kindje vaker drinkt wordt er meer melk aangemaakt, vraag en aanbod worden weer afgestemd op elkaar. Je kindje regelt dit helemaal zelf het enige wat jij als moeder hoeft te doen is aanleggen, aanleggen, aanleggen. Regeldagen kunnen er ook voor zorgen dat je gaat twijfelen. Waarom vraagt mijn kindje nu zo vaak om een voeding? En waarom voelen mijn borsten zo slap. Zolang je kindje alert is en er voldoende plasluiers zijn is er niets om je druk om te maken.

Relactatie
Relacteren is het starten van de borstvoeding zonder dat je zwanger bent geweest of nadat je gestopt bent met borstvoeding/gestart bent met kunstvoeding en weer wil starten met borstvoeding geven. Ja dit is mogelijk. Borstvoeding geven aan een adoptiekindje of een kindje wat ter wereld is gekomen via een draagmoeder. Ook als je eerder gestopt bent met het geven van borstvoeding om wat voor reden dan ook of als je kunstvoeding geeft maar toch borstvoeding wil gaan geven. Het zijn allemaal mogelijkheden en de leeftijd van je kindje maakt hierbij niet uit. Hiervoor zijn verschillende manieren, meer info vindt je hier.

Spruw
Spruw is een schimmelinfectie die tijdens de borstvoedingsperiode voor kan komen. De schimmelinfectie word veroorzaakt door de candida albicans. Het kan zijn dat je als moeder nergens last van heeft maar dat je bij je kindje al wel iets opmerkt. Het meest opvallende zijn de witte vlekjes in de mond van je kindje die niet weg te vegen zijn. Verder kan het zijn dat je kindje onrustig drinkt of last heeft van hardnekkige luieruitslag. Bij de moeder kan het zijn dat er een brandende stekende pijn in de tepel optreed of dat je tepel jeukt. Heb je het idee dat je last hebt van spruw dan is het raadzaam om met een arts contact op te nemen en om de schimmel te behandelen.

Stuwing
Bij stuwing voelen je borsten gespannen en vol aan. Stuwing komt vaak voor tijdens de kraamweek als je melkproductie op gang komt. De spanning kan pijnlijk aanvoelen. Daarnaast ken de spanning op je borsten ervoor zorgen dat je kindje je tepel moeilijke kan pakken.
Wat ik persoonlijk heel fijn vond tijdens de stuwing is warme doeken voor de voeding, om de melkstroom goed op gang te brengen. En koude doeken na een voeding, dit voelt lekker aan en vermindert de zwelling. Op deze website vindt je nog meer informatie die mogelijk werken als jij last van stuwing hebt.


Tongriempje
Sommige kindjes worden geboren met een tekort tongriempje. Dit kan het drinken aan de borst belemmeren. Het goed vaccuum zuigen word bemoeilijkt wat weer zorgt voor ineffectief drinken wat tot te weinig gewichtstoename of zelfs afname van gewicht kan leiden. Een verloskundige of lactatiekundige kan hier naar kijken. Het klieven van de tongriem, een eenvoudige ingreep, zorgt ervoor dat je kindje wel weer effectief kan drinken.

Tepelhoedje
Lukt het aanhappen niet zo goed. Bijvoorbeeld omdat je vlakke tepels hebt. Dan is een tepelhoedje een uitkomst. Het is als het ware een hulpstuk om borstvoeding te geven. Een tepelhoedje is iets wat je in overleg met een lactatiekundige IBCLC gebruikt. Hier zelf mee aan de slag gaan kan voor verwarring bij je kindje zorgen.

Urinenitraat

Voeden op verzoek, ook in de parkeergarage ;-)

De eerste plas van je kindje. Het is nogal oranje van kleur, schrik hier niet van dat is volkomen normaal :).

Voeden op verzoek
Voeden op verzoek houd in dat je voed op het verzoek van je kindje. Als je kindje vraagt (ook al is dat 4 keer per uur) dan voed jij. Het houd ook in dat je op jouw verzoek voed. Zeker de eerste maanden is tussen de 8 - 12 keer (of vaker) voeden heel normaal. Vraagt jou kindje minder dan is het prima om extra aan te leggen.

Zoogcompressen
Zoogcompressen zijn kleine ronde kussentjes die je in je bh doet en die er voor zorgen dat je niet als een soort lekkende koe over straat hoeft. Een soort maandverbandjes voor je tepels. Zoogcompressen heb je in wegwerp en wasbare variant beide werken prima en het is aan jou wat voor jou goed werkt.


 Op zoek naar het 1e deel, klik hier.

Ouders Natuurlijk beurs

De ouders natuurlijk beurs. Het allereerste evenement wat wij, toen nog niet eens a cup of mom gewoon 2 vriendinnen hun mannen en kindjes, bezochten. Op zoek naar antwoorden en weg gaan met vragen zo kan ik de eerste keer het beste omschrijven.  Maar wat me het me het meeste is bijgebleven; voor een keer niet in de minderheid. Ik had nog nooit zoveel draagdoekmama's bij elkaar gezien. Was een mooi moment!


Er is zowel een zomer als een winter editie en de beurs vind plaats in Doorwerth-Arhem. Een superfijne locatie waar aan alles is gedacht. Iets lekkers om te eten (betalen kan met muntjes die verkocht worden op de beurs). Een goede verschoningsruimte. Evenals een borstvoeding en kolf ruimte. Werkelijk waar aan alles is gedacht. Vorig jaar (2014) was de eerste keer dat de Wintereditie werd gehouden. De eerste keer dat wij überhaupt naar de ouders natuurlijk beurs (ON beurs) gingen. De ON beurs is een plek waar je alles kunt vinden op het gebied van ouderschap en daarmee heb ik het over ouderschap dicht bij jezelf, dicht bij de natuurlijke behoeftes van je kind. Natuurlijke materialen, zoals houten speelgoed maar ook wollen kleding en verzorgingsproducten. Evenals draagdoeken en dragers. Naast materialisme is er ook veel over opvoeden te vinden. Evenals communicatie (bijvoorbeeld gebarentaal) en gezonde voeding. Ik vind het superfijn dat alle dingen die je normaal alleen maar in een webshop ziet nu "live" te bewonderen zijn. Ook kun je op deze manier uitgebreide informatie krijgen over bijvoorbeeld wasbare luiers of mensturatie-cups. Zo krijg je een goede indruk van een product en vaak ook nog een aantrekkelijke korting. Verder vond ik de sfeer ontspannen en een feest van herkenning. Zo prettig om met mensen te zijn die hetzelfde in het leven staan.
Naast alle kraampjes zijn er verschillende lezingen en leuke activiteiten voor de kleintjes. Het programma staat beschreven op de website.

Wintereditie
De wintereditie vindt volledig binnen plaats (gelukkig maar want wie wil er in de vrieskou rondsnuffelen of naar sprekers luisteren?). Alle ruimtes en sprekers staan aangegeven op de plattegrond. Zo vind je makkelijk je weg (al is de kans klein dat je verdwaald). Bij de wintereditie is er ook een speelplek voor de kindjes. Zodat zij, tussen al het beursgedrang door, zich even lekker uit kunnen leven. De wintereditie vindt dit jaar plaats op 7 november. Kaartjes kosten €8.50 per persoon, kinderen zijn gratis. Kaartjes zijn alleen online te bestellen.

Zomereditie
De zomereditie vindt zowel binnen als buiten plaats. Afgelopen zomer was het heerlijk weer en hebben we lekker gepicknickt onder een boom (een heerlijk idyllisch plaatje). Er is tevens een speeltuin waar de kindjes zich heerlijk kunnen vermaken. Verder waren er zowel binnen als buiten kraampjes. De zomereditie vindt volgend jaar plaats op 4 juni. Kosten voor de zomer editie zijn €9.-, kinderen zijn gratis. Kaartjes zijn zowel online als aan de deur te bestellen. Aan de deur kosten de kaartjes €10.-.

Bekijk hier het promo filmpje (gemaakt van de zomereditie van dit jaar, wij zijn te spotten op1.49 minuten ;).

Hopelijk tot 7 november!

Suzan.

Spelt pannenkoeken

Super makkelijke spelt pannenkoeken beslag

-       400 gram speltmeel

-       800 ml melk

-       3 eieren

-       Kaneel

Mixie mixie en bakken maar! 

Tasje erbij?

Duurzaam boodschappen doen

Ik vind die gehaakte tasjes zo leuk en handig en dacht dat kan ik ook!

Ze zijn klein op te vouwen, je kunt er een hoop in kwijt, het weegt niks en is duurzaam en goedkoop. Weg met al die plastic tasjes en zakjes en neem je eigen boodschappen tas mee. Deze tasjes wil ik voor groente en fruit gaan gebruiken. De kassa medewerkster kan zien wat er in zit en doordat het tasje niks weegt kan je je fruit erin doen voor het wegen.

 

Ik kan aardig haken maar ik kan niet echt patronen lezen en merk dat als ik iets bedenk het best aardig uit mijn handen komt. Ik wilde voor deze tasjes wel weten hoe het ongeveer moest en vond deze link.

Het is alleen wel een Engels patroon, Nederlandse zijn ook te vinden maar ik vond deze redelijk duidelijk.

Wat mijn ‘probleem’ is, is dat ik dit patroon niet 100% heb gevolgd en je kunt dus mijn tasje niet vergelijken met het voorbeeld tasje hahaha. Maar het werkt! Je moet hem dan niet vergeten naar de winkel mee te nemen.. Maarrrrr lieve mensen het tasje werkt!

Ik heb restjes bolletjes katoen gebruikt voor mijn tasje en bij het eerste tasje haak naald nmmr  6,5. Ik ben nu aan mijn tweede tasje bezig en gebruik nu haaknaald nmmr 3,5 wat minder grote gaten geeft in je tasje. Net wat jouw voorkeur heeft.

 

Ik heb bij mijn eerste tasje geen hengsels gemaakt maar een aantrekt touwtje. Handig omdat je je groente en fruit erin knoopt en het er niet zo makkelijk uitvalt.

Met kleine stapjes vervuilen we de wereld stapje voor stapje iets minder.

Warme groetjes,

Amanda

Mommy Monday: de geboorte van Finn

Finns geboorte

Na Mika zijn geboorte volgde er een tijd van bloed zweet en en heel veel tranen. Van zowel Mika als van mij als verse mama. Na een maand of tien ploeteren dachten we dat het leuk zou zijn om ons veder onder te dompelen in het gezins leven en te gaan klussen voor een brusje (mix van broertje en zusje) voor Mika. We voelden ons net weer een beetje lekker en zagen het helemaal voor ons. Een mooi, warm nieuw babytje! En daar hoefde we niet lang op te wachten. Na 2 maandjes hadden we al een positieve test! Wauw wat een mooi gevoel. En ook een realisatie van o jeej! Daar gaan we weer. Bij een eerste kindje sta je er nog helemaal blank in en bij een tweede weet je wat je een beetje kan verwachten incl al dat bloed zweet en tranen.

Na 2 zwangerschappen kan ik concluderen dat ik en de horrormonen geen goede match zijn. Ik vind het geen feest om zwanger te zijn en verander van tijd tot tijd in een gremlin die in contact komt met water. Lief en fluffig versus monster in 2 sec. zeg maar..

Ik had het helemaal bedacht. Deze zwangerschap gaan we anders benaderen. Meer in contact met het kindje. We wilden wel weten wat we zouden krijgen, we gingen naar een haptonoom, zwangerschaps zwemmen om een beetje in shape te blijven en ik wilde thuis,  in bad bevallen. Wat het belangrijkste was, was dat ik niet weer maanden met bloed zweet en heeeeel veeeeel tranen wilde zitten. We lichtte hier iedereen die dit moest weten over in. Huisarts, verloskundige en familie/vrienden. Zo creëerde ik een vangnet voor mezelf. Manlief regelde lang vrij op zijn werk.

En daar was de 37 weken grens, ik mocht thuis bevallen! Ik voelde dat mijn kindje er klaar voor was, mijn lijf was klaar voor de bevalling. Ik had al enkele voor weeën gehad en voelde mijn kindje steeds verder in mijn bekken zakken. Mika werd ziek, Matty werd ziek en ik werd boos, heel BOOS. Mijn kindje wilde geboren worden, mijn lijf was op! En mijn mannen werden ziek en ik kon niet bevallen. Ik voelde letterlijk mijn baby zich terug trekken en hij kon niet geboren worden. Ik voelde aan dat als mijn mannen niet meer ziek waren dat de baby geboren zou worden.

Toen Mika op zondag, 38 weken zwanger, voor het eerst een breath holding spell mee maakte was ik er helemaal klaar mee. Ik sommeerde de baby er NU uit te komen. En Finn besloot die maandag avond om weer terug te zakken in mijn bekken. Wee voor wee voelde ik hem gaan en spoorde ik hem aan om zijn weg naar buiten te maken. Bij elke wee benoemde ik hem dat het goed was, dat ik van hem hield en dat hij zeer welkom was. Man lief kwam thuis en de weeën zetten niet door dus we gingen naar bed.

Rond 5 uur braken mijn vliezen en het water was helder. Ik kreeg niet direct weeën maar belde wel de vk om door te geven dat mijn water was gebroken omdat Mika zijn geboorte snel ging. Na een minuut of 10, na nog wat foto’s, begonnen de weeën. 1, en nog 1 en nog 1 en nog 1. De weeën volgden zich op met een tussen pauze van 2 min. Net als Mika gelijk een weeën storm. Staan kon ik de weeën het beste opvangen. Het bad werd gevuld, de vk kwam, Mika werd opgehaald door Suzan en de kraamzorg kwam.

Dat bad, ik ben er nooit in geweest. Ik wilde rust, ik kon niet meer! Ik was op, moe en doodsbang. Ik kon me niet concentreren, ik had pijn en wilde niet meer, ik ging naar bed. Ik ben heerlijk onder mijn fleece deken gaan liggen en ving op mijn zij de weeën op. Het pers gevoel kwam en ik perste mee. Na een aantal weeën voelde ik Finn indalen en maakte zijn weg naar buiten. Als eerste kwam zijn handje naar buiten en daarna zijn hoofd en op het moment duwde meneer zijn elleboog naar buiten, lee touwers move. Nadat zijn arm en hoofd geboren was bleven de pers weeën uit en wachtten we rustig af, duurde wel een minuut of 2 en toen voelde zijn lijfje. He he daar ben je zei ik toen ik hem voor het eerst uit mijn schoot tilde en op me borst legde.

Finn was geboren! Finn zijn placenta volgde vrij snel en toen werd hij afgenaveld met een navelveter. De blauwe klem die wilde ik niet.

Wat er na Finn gebeurde met de placenta en hoe de borstvoeding op gang kwam laat ik wellicht een andere keer weten. Er waren iig veel minder tranen van mijn kant uit!

Warme groetjes, Amanda

Onderbroeken lol

We zijn nu alweer een aantal weken verder in Mika zijn zindelijkheids reis en we komen nog niet heel veel verder.  Mika is redelijk zindelijk. Dat wil zeggen. Hij weet de gang naar de wc. De laatste weken hebben we hem in een onderbroekje laten lopen, zonder luier en hem dan op die manier te laten ervaren dat je dan nat wordt als je het in je onderbroek laat lopen.

Mika voelt dat hij moet plassen, laat het lopen en loopt vervolgens naar de wc om zijn onderbroek te wisselen. Laat ik zijn onderbroek uit dan zijn er geen wild plas perikelen. Natte onderbroeken record is 6 x in een ochtendje! We hebben dus veel onderbroeken in huis ;-)

Ook het poepen voelt hij goed aan. Met onderbroek zegt hij; poep en laat het vervolgens gaan en loopt naar de wc. Los idem alleen dan zonder het te laten lopen. Fascinerend he! Ik vind van wel..

Sinds gisteren en vandaag geeft Mika het aan als hij moet plassen en hij heeft een onderbroek aan. Zal het dan toch echt gaan gebeuren? Zal hij nu actie reactie gaan begrijpen met het onderbroekje?

Mika vind de luier om doen ook steeds minder leuk. Hij vindt dat Finn ze om moet en hij niet. Hem uitgelegd dat hij ze voor altijd af mag als hij al zijn plasjes en poepjes op de wc doet. Niet als dreigement ( daar doen wij namelijk niet aan) maar gewoon simpele uitleg. Hij vindt dat jammer, dat snap ik. Mama vindt het ook jammer van alle was als we zomaar ineens zonder gaan slapen ;-)

Ik hoop hem snel te ge moed te kunnen komen in zijn verzoek.

Je hoort weleens van mensen die aan beloning stickers doen, koekjes of snoepjes als hun kind op de wc heeft geplast. Ik vind dat jammer.

1. Jammer omdat het kind niet vanuit intrinsieke motivatie gestimuleerd wordt om te plassen en te poepen maar met een extrinsieke prikkel. Volgens mij willen we allemaal dat onze kinderen in contact komen/blijven met hun lijfje. En wat doen we vervolgens, deze regie overnemen en voor hun bepalen wanneer ze plassen en poepen en wat daar het juiste gevoel bij is. Pies je in je broek dan ben je fout bezig en pies je op de pot. YES, jij bent GEWELDIG!!!!

2. Het is namelijk zo verschrikkelijk bijzonder dat je naar de wc gaat!! Ja toch? Ik doe dat namelijk NOOIT!! Jij? Waarom je kind een beloning geven voor iets wat dood normaal is. Geef je je kind ook een sticker als hij mama zegt? Als hij een bal rolt? Als hij spuugt? Krijg jij een sticker of een goed zo van je partner als je naar de wc bent geweest? Een simpel, top een plas in de wc, of voor de die hards; een plas in de wc, veeg je even af? Is gewoon voldoende.

3. Als je al voor een plas en poep op de wc zulke beloningen uit de kast wil gaan halen.. Waar kom je dan mee als je kind cum laude afstudeerd? Een helikopter met zon vaandel eraan? Een Hollywood bord alleen dan met de naam van je kind? Wil jij je kind meegeven dat er altijd een extrinsieke motivatie nodig is om iets te bereiken? Of zou je graag willen dat je kind van binnen uit gestimuleerd word, de prikkel krijgt om te doen wat hij wil doen? Wil je een puber die voor een tientje de auto schoonmaakt of wil je een puber die hem schoonmaakt omdat hij zelf inziet dat hij vies is en gewoon mee draait met het gezin? Hij weet namelijk ook wel dat er klusjes gedaan moeten worden, dat is het leven.. Wil je altijd maar je kind moeten pleasen om iets te doen of wil je samen werken en je kind zien opgroeien tot een mens die aanvoelt wat hij wil, daar mee in contact staat?

Het is allemaal niet zo zwart wit als dat het hier staat maar kom op mensen.. of wil jij ook heel graag een my little pony sticker de volgende keer dat je hebt gepoept? Kan geregeld worden!

Warme groetjes, Amanda

Zelf-maak-mode op zaterdag

Over mijn ongegronde afkeer voor tricot en het overwinnen van mijn angst voor patronen.

Ik heb afgelopen maand geschreven over mijn tafeltent. Mijn eerste grote project op de naaimachine was een feit. Er ligt nog een patroon, uitgeknipt en wel (het patroon papier dan de stof nog niet) maar ik heb echt geen idee. Geen idee waar ik moet beginnen, geen idee hoe ik de stof moet knippen en geen idee wat al die termen betekenen. Het is Nederlands, en voor veel mensen vast heel logisch maar ik kan er geen koek van bakken.

Zowaar kreeg ik deze week een patroon. Voor de ervaren naaisters onder ons, een ubersimpel patroon; Voorpand, achterpand en mouwen. Bij mij brak echter al lichtelijk het zweet uit. Toen bleek dat het ook nog de bedoeling was om met tricot aan de slag te gaan kreeg ik bijna een rolberoerte maar met opgeheven hoofd nam ik het patroon en de tips aan en ging ik op pad. 2 lappen uit de coupon mand gevist en vol goede moed aan de slag. (o zo fijn om te mogen naaien voor een kind. Je hebt nl zoveel minder stof nodig dat eigenlijk alles wat je uit de couponbak vist wel weer voor iets te gebruiken is)

Mijn angst, of eigenlijk afkeer voor alles wat ook maar naar stretch neigde is ontstaan omdat ik altijd begrepen had dat het zo lastig is om mee te werken. Je hebt een speciale naald nodig omdat de normale blijft hangen, te veel rek geeft een scheef resultaat en noem zo nog maar 100 dingen op. 

Nou heb ik een vrij simpele naaimachine (gewoon uit het krantje van de blokker gevist) zo'n merkloos geval met de basis dingen. Niets computergestuurd, niets borduurmogelijkheid gewoon rechtuit en achteruit een rechtesteek en een zigzagsteek en that's it. (Ik heb een keer een poging gedaan om naar een naaimachine winkel te gaan. Een zeer enthousiaste man gaf ons wat informatie. We hebben daar zo'n 3 kwartier in de winkel gestaan. Waarvan ik 5 minuten heb begrepen en de overige 40 minuten een soort schaapachtig heb staan knikken. Alle functiemogelijkheden van model 1 t/m z kwamen voorbij. Ik kwam voor een naaimachine maar had het idee dat ik naar buiten ging met informatie voor een ruimteschip. Zoveel kennis over naaimachines in 1 hoofd is een medaille waard).

Even terug naar het tricot. Ik heb dus deze week voor het eerst een kledingstuk genaaid!! #insert-trots-glimhoofd-hier. Een superleuk jurkje waar dochterlief helemaal blij mee is, er staat namenlijk een hond op het stofje! (een kinderhand is snel gevuld zullen we maar zeggen :) ). Het innaaien van de mouwen was nog een soort lastig. Maar hij zit in elkaar, met de nodige foutjes dat wel maar dat blijft tussen ons ;). Het stofje was nog niet opgebruikt en het leek mij wel leuk om daar nog iets mee te doen, vooral omdat dochterlief er zo blij van word. Er was niet genoeg voor nog een jurkje maar nog wel voor een rokje. 

Ik heb zelf wat zitten pielemuizen en uiteindelijk is het een soort van gelukt (denk ik). Het idee in mijn hoofd was een stuk zwierderiger maar ik ben best blij met het resultaat. Het is echt supersimpel en ik denk dat iedereen dit kan. Voor de meer ervaren naaisters is dit vast peanuts maar voor mij een hele overwinning. 

Hieronder dan de werkbeschrijving.

Benodigheden:
2 stofjes
elastiek
naaimachine & naaigaren

1) Meet je kind op. Het klinkt zo simpel maar is o zo belangrijk (en o zo'n uitdaging...). En met opmeten bedoel ik de taille en de lengte van de beentjes. Het rokje kun je zo lang of zo kort maken als je zelf wilt. 
2) Ik heb bij de taille 6 cm opgeteld + 2cm voor de zoom. In totaal dus 8cm bij de taille. (Ik denk dat als je meer stof neemt het rokje meer plooit).

3) Zoek 2 leuke stofjes uit en knip ze op maat. Gewoon 2 lange lappen. (al had ik niet genoeg van het stofje met print en heb ik daar 2 even grote stukken van geknipt en aan elkaar genaaid) Neem hierbij een paar cm extra (cm of 5 heb ik gedaan) voor de zoompjes. (hiermee bedoel ik de zoom aan de onder en de bovenkant). Ik heb trouwens gekozen voor een wat dikker stofje, lekker warm voor de komende winter.
4) Ik heb +/- 2.5 cm lengte verschil aangehouden tussen de 2 verschillende stofjes. Je kunt hier uiteraard zelf mee doen wat je wilt.

5) Beide onderkanten omzoomen. Tip: Neem voldoende, zo'n 2 - 3 cm, om om te zoomen anders krult het tricot naar buiten (een beginnersfoutje waar ik tegen aanliep toen ik het jurkje naaide).

6) Vervolgens de beide stofjes met de bovenkanten op elkaar leggen. Ik heb een klein stukje tricot (de bovenste laag) over het andere tricot heen gevouwen en zo vastgenaaid (scheelt weer zoomen/locken).

7) Hierna heb ik zo'n 1,5 cm genomen nogmaals dubbel gevouwen en vastgemaakt. Hier komt straks je elastiek doorheen.

8) Het elastiek heb ik vastgemaakt aan een haaknaald en zo door het "gootje" getrokken en er vervolgens een knoop in gelegd. Je kunt hiervoor ook een grote veiligheidsspeld gebruiken. Voor de maat van het elastiek heb ik een ander rokje gebruikt en een beetje gepast of het ongeveer even groot was. Mijn originele idee was om 4 of 5 cm van de taille af te halen maar ik had het elastiek niet gemarkeerd...

Ik heb het rokje afgewerkt met een bedeltje waarop made with love staat (te koop per 24 bij de xenos). Ik had gehoopt dat het rokje wat meer zou "zwieren." Gelukkig vond ik nog wat restjes bij de lokale stoffenwinkel. Ik denk dat het gebruik van meer stof voor meer zwier zal zorgen. Dochterlief is echter al heel blij met dit rokje (en ik dus ook!). Het volgende projectje is in de maak ;). Ik houd jullie op de hoogte!!

  Ik ben echt super benieuwd naar jullie rokjes!

Succes & veel naaiplezier!

Suzan

Over klokken en kids

Dit weekend is het zover. De klok gaat een uur terug. Voor mijn oude ik was dit een uur langer slapen, een uur langer stappen een uur langer de tijd (dat we van het voorjaar de klok weer vooruit zetten en dat uur weer inleveren vergeten we maar even ;) ). Laten we het er op houden dat ik het altijd fijn vond. Op de dag zelf wel te verstaan. De eerste weken (ja mensen weken!) heb ik er eigenlijk vrij veel last van. Ik heb honger op "rare" tijdstippen en mijn slaapritme loopt ook altijd een beetje scheef. Ik ben echt een beetje ontregeld. Maar goed dat ben ik en mijzelf daarin bijsturen is dan nog wel te overzien.

Nu is er echter een minimensje in ons leven en ik zie enorm op tegen dit weekend. Vorig jaar was ze nog veel te klein om hier ook maar iets van mee te krijgen maar op dit moment heb ik het idee dat we er zomaar eens wat last mee zouden kunnen krijgen...

Dochterlief is de afgelopen, pakweg, 2 weken zo rond 6 uur wakker. 6 uur lieve mensen. Dat is in mijn woordenboek keivroeg! Ik ben een avondmens. Ik houd van lang in bed liggen lummelen en lange avonden om van het zwoele zomerweer te genieten of om mezelf creatief uit te leven op een of ander DIY project. Dus nee ik ben geen ochtend mens en ik zie er erg tegen op dat de klok terug gaat. Zeker als ze dan dit ritme voortzet en dus om 5 uur al de dag wil beginnen. Ik hoop dat dochterlief besluit om weer langer door te slapen maar heb er een hard hoofd in... Want eerlijk gezegd bij bevriende papas en mamas vond ik ook weinig hoop. Daar hadden (hebben) de kids er ook (veel) last van...  

Voor alle papa's en mama's die net als ik vroeger genoten van het extra uur en die nu bij de pakken neer zitten. Welkom bij de club! 

Laten we ons wapenen met Disney films en gezonde snacks en soms stiekem een uurtje extra meepakken op de bank terwijl kindlief voor de triljoenste keer frozen kijkt. En vooral niet vergeten om elkaar beleefd toe te knikken in de supermarkt. Voor je het weet staan de feestdagen op de stoep en is er nog een reden waarom het kleine grut vroeg het bed uit komt ;). 

Voor alle mensen die in de regering werken (of op wat voor manier dan ook besluiten nemen voor het hele land) laten we dat gedoe met die klok lekker afschaffen. Dan hebben we er ook geen last meer van.

Ik ben benieuwd hoe jullie het weekend tegemoet gaan en zal ook zeker een update plaatsen over hoe het bij ons is gegaan. 

Untill next time.

Suzan

Daddy donderdag, love is all you need.

Daddy be good

We zijn allemaal al eeuwen samen, elkaars eerste echte relatie, al jaren getrouwd, een koophuis, twintigers en echte volwassenen hahaha. Nu ook al een tijd papa's en mama’s.

Hoe houden jullie je relatie leuk na al die jaren en die baby’s?

O; Tijd nemen voor elkaar. Leuke dingen samen doen maar ook samen met je kindje. Kinderen krijgen is een bewuste keuze dus je stelt je erop in.

M; Doen wat je altijd al deed, alleen aanpassen aan de situatie. Je maakt het thuis gezellig.

Suus en Amanda zijn nogal kloekerig dus hoe weken jullie je vrouw los en doen jullie wel eens iets samen? Zo niet, waarom niet?

M; We zijn in maart naar de middag voorstelling geweest in de bios whahaha. En laatst voor mijn tattoo samen naar Amsterdam een middag.

O; In het begin konden we en wilde Suus niet zonder Bobbi op stap. Prima! Laatst zijn we voor het eerst samen uit geweest en dat beviel goed.

Wat is de grootste verandering geweest nu je vader bent geworden?

M; we doen minder vaak spontane dingen. Maar het is veel gezelliger geworden.

O; Ik ben trots op mijn gezin, op Bobbi. Het is altijd een rotzooi in huis want Bobbi overtreft Suus met rommel maken ;). En ik ben erachter gekomen dat poepluiers echt niet zo moeilijk zijn.

Suus; O en de grappige uitspraken!

O; Haal de tampon maar uit je mond! (het gaat hiet uiteraard om een schone tampon ;), just to be clear).

M; Nee Finn je kan geen poep eten dus haal het maar uit je mond!

Rock paper sissor voor wie de poepluier deze keer mag doen!

Vertel eens, wat zou je graag anders zien?

O; We zouden eerder de fles moeten proberen zodat het voeden, het in slaap brengen makkelijker zou gaan (red; Bobbi is een echte flesweigeraar) we zouden dan het naar bed brengen meer kunnen afwisselen.

M; Blijven communiceren en meer tijd maken voor elkaar. Het is makkelijker een film te kijken na een lange dag dan met elkaar te kletsen.

Best vermoeiend zo'n interview.

Wat is het meest romantische wat je ooit voor je vrouw hebt gedaan?

M; Ik heb je ten huwelijk gevraagd!

O; Niks ;-P ( Suus; je bent altijd heel lief met verjaardagen!)

En vertel de lezers eens, wat is er nou zo geweldig aan jouw vrouw? ( wij weten dat uiteraard al lang maar och die lezers zijn zo benieuwd en hou je aub niet in!)

M; Je doet het echt heel goed met de 2 jongens. Je pakt het allemaal zo goed op en draait het naar het positieve ook als ze janken. Je geeft alweer 11 maanden bv! Hup je slingert ze allebei zo op je buik en rug, een stoere pakezel!

Ik vind je echt geweldig!

O; Je bent zo positief! Door alle tegenslagen zie jij altijd wel weer een lichtpunt. Je hebt alle uitdagingen overwonnen, geen hobbel is te hoog!

We gaan het hier niet over elkaars seks leven hebben, we delen heel veel met elkaar maar dat is een brug te ver. We zeiden wel voor de gein dat toen we op vakantie gingen dat we die serie ( Suus hoe heette die, die met Thijs Romer en Katja? O ja nieuwe buren!) wel konden na spelen maar dat deden we niet uiteraard!

(onder het motto van als we dan toch alles delen whahaha)

Maar laten we wel even benoemen dat als je onderkantje icl. Litteken geheeld is, je borsten redelijk zindelijk zijn we echt wel weer meer met onze eigen mannen deelden dan spuugdoekjes. En ja als je kindje in jouw bed slaap ontdek je ineens dat dit geen belemmering is maar een spannende uitdaging ;-) Heb jij alleen maar seks in de slaapkamer, wat saai!

De mannen; tsja je her ontdekt je huis op die manier wel he ;-) en welke man kan er geen seks overal hebben…

De vraag kwam, na dit interview, of zij ons ook vragen mochten stellen. Dat mocht 
uiteraard en dat is ook een heel leuk interview geworden! Maar helaas is deze verdwenen door een kapotte computer….  Deze houden jullie te goed!

The making of stoofperen

Die 2 kilo stoofperen moesten ook mee. Natuurlijk moesten die mee. Mijn kindjes zonder stoofperen? Dat is geen goede combinatie. Mijn kindjes en suiker ook niet! Dus hierbij de suikervrije stoofperen.

* stoofpeertjes
* rode vruchtenwijn (alcohol verdamp je er uit en ja in wijn zit ook suiker maar goed we gebruiken niet heul veel wijn)
* vanille stokje
* kaneel
* Lepel honing (optioneel)
* water
* grote pan

* schil de peertjes en snij ze in stukken of laat ze heel, wat jouw voorkeur heeft.
* doe ze in een pan en voeg een laagje water toe en de wijn toe (70/30), tot de helft van de peren ongeveer
* Breng aan de kook  en laat dit ruim een uur op zacht vuur pruttelen. controleer regelmatig of de peren geen droge voeten krijgen.














* proef, proeven proeven. Proef na een uur gewoon eens hoe je ze vind smaken. Iets meer kaneel? Iets meer honing? Nog iets langer koken? Doe wat jij lekker vind.

Na dat ze klaar zijn kan je ze invriezen, in potten of gewoon lekker opeten. Je kunt er ook een taart mee maken, je dessert mee versieren. Het sap kan je ook met maizena indikken zodat je peren in een soort gelei komen te zwemmen. Erg lekker!

Wat is jouw favoriete manier van je peren bewaren en eten? Laat het ons weten!

Warme groetjes,

Amanda

Lieve misschien vandaag niet zo onvoorwaardelijke jij,

Nou ja lief, ja dat ben je maar dat voel je vandaag niet zo. Jouw 2 kids waren klaar wakker om 5 uur vanmorgen en de oudste was zeker niet van plan weer te gaan slapen en de jongste twijfelde maar ging er toch ook maar mee uit. Je kwam om 23:00 uur thuis en sliep pas na half 1. Als dan de wekker van manlief om half 5 gaat en Finn nog een aantal keer kwam drinken is dat een kort nachtje. Je bent al niet echt een ochtend mens maar vandaag kon je het echt niet hebben. Gelukkig voor jou bestaan er Disney dvd’s en vind jij winnie de pooh stiekem heel erg leuk dus met een half oog kon jij mee genieten. Wat je niet van tevoren had bedacht was dat als je om 5 uur start met de dag, hij heel lang duurt en zoonlief 1 best 3x de film achter elkaar kan kijken. En jij vond dat wel prima. Zoonlief 2 ging om half 7 weer slapen tot 8 en in die tijd deed jij je oog half dicht tot er iemand op je hoofd kwam stampen omdat meneertje een appel wilde. Ach ja waarom ook niet om half 7..

 

Vandaag ben je niet op je best geweest, je hebt alle zeilen bij gezet maar een boos woord, een korte snauw was erbij. Ik weet dat je daar niet trots op bent maar lieve jij, je hebt 4 uur geslapen, geef jezelf een beetje ruimte om te wieberen. Je bent ook gewoon een mens he.

Toen je weer wilde oefenen met zoonlief 1 met plassen op de wc voelde je al dat vandaag geen beste dag er voor was maar goed je zit midden in het proces en dan kan je beter maar doorzetten, toch? Zogezegd, zo deed je het en met als resultaat 3 x op de grond gepiest. 2 x per ongeluk en 1x uit woede. Jij dacht zelf ook om op de grond te piesen en man lief gaf als advies hem met zijn gezicht erin te duwen.. Complimenten, dat heb je niet gedaan. Je overwoog het serieus maar je hebt het niet gedaan. Bij de hond hielp dat ook maar goed je kind is geen hondje wist je je te herinneren.

Toen Finn je 4x beet, ja op je tepel met zijn 4 tanden, je vel van je arm af draaide, heb je hem niet van 3 hoog uit het raam gegooid, je dacht het wel maar hebt het niet gedaan. Bravo!

Je hebt vandaag met je kinderen gelachen, gehuild, gespeeld, samen gefrustreerd geweest. Je bent zelfs nog naar buiten geweest en het boodschappen doen overleeft. Je hebt 10x het intro liedje van bob de bouwer gezongen tot je geen adem meer had in de tegen wind.

Misschien was je vandaag niet zo onvoorwaardelijk maar je was wel puur en eerlijk en dat is wat je je kinderen mee wilt geven toch? Dat ze er mogen zijn in al hun hoedanigheden. Moet je jezelf dan ook niet accepteren en liefhebben in al je hoedanigheden? Heb je naasten lief zoals je ook jezelf lief hebt, zegt 1 van de 10 geboden.

Misschien eens jezelf onvoorwaardelijk gaan benaderen vrouw?

O en geniet je nog even lekker met je vent op de bank vanavond onder het genot van je zelf gebakken sinaasappel cake ( ja vrouw dat heb je ook nog ffies gefikst) en een kop thee??? Je hebt het verdient!

Liefs en warme groetjes van jezelf.

Mommy Monday, als na je bevalling je been het niet meer doet.

Ik heb al een aantal keer verteld over mijn fantastische bevalling (not!) en het feit dat ik daar niet helemaal ongeschonden uit ben gekomen (om over de halverwege de bevalling ontdekte stuitligging nog maar te zwijgen...) Het hele beval verhaal kan je hier lezen. Vandaag gaan we het hebben over alles wat er na de bevalling gebeurde.

Een ruggenprik zorgt er (godzijdank!) voor dat je niks voelt tijdens een keizersnede. Het idee van chirurgisch materiaal wat enkele laagjes van mijn lijf doorsnijd is niet iets wat ik qua gevoel zou willen voelen. Dat houd echter ook in dat je op het moment dat de operatie voorbij is je tijdelijk niets kunt met je onderlijf. Wat er vervolgens gebeurt is dat je langzaam tintels krijgt en dat je onderlijf weer iets gaat voelen (zorgt er ook voor dat je de wond van de operatie weer gaat voelen, dat is altijd weer wat minder...).

Bij mij liep het toen dus een beetje mis. Mijn linkerbeen ging tintelen maar een stuk minder dan mijn rechterbeen. Na een aantal uren (stuk of 3) kon ik eigenlijk weer alles met mijn rechterbeen maar dat linkerbeen hing er maar een beetje slapjes bij. Om over het voetje, de zogenoemde klapvoet, nog maar te zwijgen.

Een week! Het duurde een week voordat ik naar huis mocht. Zonder antwoord wat er nou precies aan de hand was en de gedachte dat ik de rest van mijn leven een verlamd been zou houden (geloof me het vertrouwen op herstel was zo een beetje tot onder het vriespunt gezakt). Zonder hulpmiddelen ook... (thank god voor fijne familieleden met connecties die er voor zorgen dat er binnen 24 uur wel wat geregeld werd!). Ik heb zo'n 3 maanden mijn voet niet kunnen bewegen. Wat inhield dat ik liep met een voetsteun en de eerste 2,5 maand ook nog met krukken. Na een half jaar kon ik voor het eerst weer auto rijden en al met al heb ik 10 maanden gerevalideerd. 10 maanden... Mijn been en voet zijn weer functioneel, laten we het daar op houden :).

Ik heb wat artikelen gelezen. Een stuk of 3 dacht ik (zie link onderaan). In die artikelen gaat het over een vaginale bevalling waarin veelal kleine vrouwen met relatief grote baby's de hoofdrol spelen. Daarnaast heb ik met 1 iemand gesproken die een soort gelijke situatie heeft gekend, maar die na zo'n 12 weken weer op de been was. Dat zijn in totaal 4 gevallen. 4! Dat is niet bijster veel en ik kan me voorstellen dat als het zo weinig voor komt er ook niet veel onderzoek naar gedaan wordt. Helaas. Ik ben namelijk nog steeds op zoek naar antwoorden. Wat is er nou precies gebeurd en wat kunnen we doen om dit voor een volgende keer te voorkomen? Het maakt mij onzeker over een eventuele volgende zwangerschap en bijbehorende bevalling (laten we wel zijn, ze moeten er op een keer uit... Om Brigitte Kaandorp te citeren: anders knal je op een goed moment uit elkaar).

Bevallen was een drama want na 4cm (het punt waarop bekend werd dat dochterlief met de bips naar beneden lag) was ik nergens meer,  zou me niets verbazen als dit een hindernis gaat blijven en een keizersnede was ook een drama want na 4 uur had ik vanaf de knie een verlamd been...

Over het algemeen komt hetgeen wat mij is overkomen voor bij kleine vrouwen met grote baby's en dan met name baby's met een groot hoofd. Ik ben niet kleiner dan gemiddeld hoor eerder tot de middenmoot en dochterlief was zo'n 3700 gram (vast iets minder want ruggenprik zorgt voor een vals hoog geboortegewicht). Ik ben iig niet een 135 cm hoog vrouwtje met een een baby van 10 pond ;).

Maternale obstetrische neurologische complicaties, dat is de diagnose.

Wat er gebeurt is dat de baby drukt op een zenuw (of zenuwen) in je bekken (degene die zorgt dat je je voet omhoog en omlaag kan bewegen). Of dat er van buitenaf druk op de zenuw komt (bijvoorbeeld door lang op een baarkruk te baren). De zenuwen waar het specifiek omgaat zijn de volgende (voor degene die dat interssant vinden ;) ).

1) Nervus Ischiadicus, de heupzenuw loopt achterin het been en staat in contact met de spieren onder de knie. De zenuwe splitst zich in de nervus tibialis en der nervus peroneus communis.

2) Nervus Tibialis, de scheenbeenzenuw. De grootste afrakking van nervus ischiadicus en vertakt weer met de kuitspier. zorgt verder voor gevoel van de voetzool.

3) Nervus Peroneus communis, de kuitbeenzenuw. Aftakking van de nervus ischiadicus en splitst zelf weer in de Nervus Peroneus Profunda en de Nervus Peroneus Superficialis.

4) Nervus Peroneus Profunda, de diepe kuitzenuw. Doet een klein deel gevoel en zorgt voor innervatie van de Musculus Tibalis Anterior, Musculus Extensor hallucis longus en de Musculus Extensor Digitorum Communis.

5) Nervus Peroneus Superficialis, de oppervlakkige kuitzenuw. Zorgt voor gevoel van de voorvoet en voor de Musculus Peroneij.

Meer uitleg over een klapvoet (en de plek waar ik bovengenoemde informatie vandaan heb) vind je hier.

 Tijdens de baring en zeker als deze langzaam vordert komt er dus druk op die zenuw. Wat ik begrepen heb is dat je tijdens een bevalling dit voelt gebeuren, helse pijn en tintels waarbij je voet, tijdens opstaan, niet meer werkt. Ik heb dit alles niet gevoeld omdat ik dus verdoofd was. Wat maakt dat mijn verhaal net ietsje anders is (onduidelijk bijvoorbeeld wanneer de verlamming is ontstaan).  Bovengenoemde komt, aldus een artikel uit 2012 bij 1:2600 geboortes voor (ik zou heel graag recentere cijfers geven maar die heb ik nog niet gevonden, helaas...). Er zijn verschillende gradaties. Zo zijn er vrouwen die hun voet niet kunnen heffen of strekken er zijn vrouwen die het beide niet kunnen en dan nog de laatste categorie (waar ik dus tot behoor) met zowel een klapvoet als verlammingsverschijnselen aan het onderbeen. De plek van de beknelling zorgt voor de mate van verlamming.

Het verbaast me dat er niet meer te vinden is over dit onderwerp!

Mochten er vrouwen zijn die dit lezen en zichzelf herkennen schroom niet om contact op te nemen!  

Mochten er vrouwen zijn die bovenstaande hebben meegemaakt en daarna een "normale" bevalling hebben gehad ik zou graag je verhaal horen :) (en met normaal bedoel ik alles behalve een verlamd been overhouden aan je bevalling ;) ).

En mochten er doktoren zijn met veel verstand van zaken die per toeval op deze blog belanden, altijd goed om van gedachten te wisselen :).

Suzan.

Artikel 2002 ntvg  
Artikel 1988 ntvg

Slaap dreumes slaap.

 Over het samen slapen met een dreumes.

Samen slapen (dan wel in dezelfde kamer slapen, danwel een co-sleeper) met een baby word (gelukkig) steeds normaler. Samen slapen met een dreumes laat soms nog wel de wenkbrauwen rijzen.
 Afgelopen week was manlief aan het werk en kwam het gesprek uit bij het onderwerp kinderen. Een kinderloze collega verzuchte dat ze flesvoeding zou geven. Waarop manlief antwoordde; Lijkt me ook zwaar moet je elke keer je warme bed uit. Borstvoeding is veel makkelijker, leg je, je kind naast je te slapen en merk je eigenlijk nergens wat van. Daarnaast is het toch heerlijk als je 's ochtends wakker word naast een vrolijk kind? Toen ze hoorde dat dochterlief, ruim 15 maanden nog steeds bij ons sliep kwam er een soort verdwaasd o uit. Gelijk gevolgd door; maar dan leert ze toch nooit alleen slapen....  Verder lachte ze wat en zei toen nog iets over alleen tijd met haar vriend (come on people, gezelligheid in bed is zo 1900 je hebt een heel huis, use it!). 

Zo heerlijk een man die precies hetzelfde denkt! (ok niet over alles ik bedoel over hoe netjes ons huis is valt te twisten en over dat leuke frutseltje uit de kringloop wat echt nodig is in mijn optiek en in zijn optiek uhhh is het een frutsteltje voor de prullenbak... Maar over co-sleepen zijn we het in ieder geval eens ;) ).

Dochterlief slaapt vanaf dag 1 bij ons. De eerste week in het ziekenhuis (rooming in is echt een must mensen!!) en daarna bij ons. Onze directe omgeving vraagt er eigenlijk niet meer naar. Soms checkt iemand het nog even maar de vreemde blikken blijven achterwegen (we zijn opgegeven, niet meer te redden, afgedwaalde hippies ;) ).

Wij hebben een heel leuk kind. Echt waar! Het leukste kind denk ik eigenlijk wel. Ze heeft zo haar eigen mening en haar eigen temperament. Dit zorgt er voor dat we nu al een aantal weken alles wat los en vast zit van Frozen bekijken en we elke dag voor het slapen gaan het huis af lopen om zeker te zijn dat er niet nog ergens een verdwaalde schakelaar aan staat en licht laat branden (op je tenen en je vingers zo ver mogelijk streken zorgt er voor dat je prima bij de lichtknop kan nl. ). Daarbij slaapt ze nooit door. Echt helemaal nooit (wat voor ons geen probleem is maar wel gedeeltelijk verklaard waarom dochterlief niet op een eigen kamer slaapt). En sinds we haar wat langer kennen zijn er nog een aantal opvallend heden. Zo heeft ze zwaan kleef aan periodes en laat me maar lekker gaan periodes. Die periodes hangen meestal samen met haar ontwikkeling. 

De eerste weken sliep dochterlief vooral in haar co sleeper tot ze een ontwikkelingssprong maakte en besloot dat alleen op mama slapen goed genoeg was (geloof me dat ging gewoon veilig. Ik met een vest aan en dekbed tot mijn navel en kind in slaapzak bovenop mij ;) ). Gevolgd door een periode waarop ze pal naast me wilde slapen weer gevolgd door een periode dat ze weer in de co sleeper sliep. Dit hele proces duurde denk een maand of 3 waarop de volgende zwaan kleef aan periode aanbrak, dit keer langer en intenser (want kinds zwaarder dus mama had het zwaarder te verduren) gevolgde door een naast mama slapen en daarna weer meer alleen willen slapen (niet in de co-sleeper ben je gek! Maar gewoon naast mij). Een aantal maanden geleden (zo voor haar eerste verjaardag) gebeurde er iets geks. Ze kroop uit zichzelf naar mij toe voor een slok en daarna weer terug in haar co-sleeper (een plek waar tot dan toe eigenlijk niemand echt iets mee deed. Er lagen vaak kleren, speelgoed, soms zelfs een wasmand met was, mijn bril niet te vergeten ik bedoel ben echt blind zonder dat ding en ach dat is een mooie plek dichtbij).  Afijn niet echt de ideale plek voor een baby (bijna dreumes) om in te slapen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ze er eigenlijk al een tijdje niet meer echt in paste. De co-sleeper hebben we verruild voor het ledikant (met een kant eruit) en aan ons bed gezet. Sinds een aantal dagen of eigenlijk al een paar weken heeft dochterlief weer haar zwaan kleef aan periode. Ze ligt pal naast mij (gelukkig niet meer op mij, dat had mijn ribbenkast niet overleefd...). Helemaal verklaarbaar trouwens, mevrouw loopt sinds een kleine 2 maanden en is druk met de wereld verkennen, dat kost energie en is daarnaast ook nog best spannend! Grappig dat ze hierdoor rustiger slaapt, op het moment dat ze meer op zichzelf slaapt kan het zomaar voorkomen dat ik opeens een voet in mijn rug heb en manlief een arm in zijn gezicht.

De periode dat ze weer meer op zichzelf gaat liggen volgt vast binnenkort wel weer een keer.

Voor nu werkt het prima voor ons :). Al zou ik in de toekomst graag een familybed wille, lijkt me echt ideaal. En zeg nou zelf, wat is er mooier dan wakker worden naast het leukste kind van de wereld met een stralende glimlach om haar snoet?

Hoe ziet jullie slaapsituatie er nu uit? en is dat jou/jullie ideale slaapsituatie?

Suzan.

Er is een supergave foto viral gegaan. Zie hierbij de bijbehorende blog en nog een. Heeft mij in ieder geval veel inspiratie gebracht, wie weet jou ook :).