Dark side of the moon

Suzan tagde mij op fb onder een blog die een amerikaanse vrouw had geschreven. Het ging over haar Hippie zijn. Haar manier van opvoeden, bewuste opvoeding; attachment parenting. Zo voeden wij in grote lijnen ook onze kinderen op. Zij schreef over de andere kant van bewust ouderschap. Hierbij ons verhaal.

Finn krijgt borstvoeding. Nog steeds? Hij heeft al tanden!! Ja hij krijgt borstvoeding, hoelang? Zo lang we dat beide willen. En weet je wat nou zo fijn is aan borstvoeding? Je bent er 24 uur per dag mee bezig. Je kunt geen dag even weg zonder kolf of kind of je zit met meloenen waar Pamela jaloers op zal zijn. Of met een heuse borstontsteking, top joh! Maar wij kiezen hiervoor. Borstvoeding hoort bij mij. Bij jou trouwens ook als je vrouw bent en je kinderen kan baren dan kan jij ook lacteren, echt? Ja echt vrouw tot je 80^ste als je dat zou willen. Your wish is your boobies command. Meer vraag is meer melk.

Nu meneer groter wordt kan hij ook niet meer als een baby drinken. Staand, hangend, al spelend, al klap eens in je handjes, als kijk eens wat ik allemaal kan, dat is nu zijn manier. Hij weet er op alle mogelijke manieren melk uit te krijgen. Superhandig! Zeker als je in de Efteling bent ;-).. Je bent dan zelf ook een bezienswaardigheid.

Er is niets fijner dan samen slapen met je kindjes. Echt ik kan me geen fijnere manier bedenken dan wakker te worden met een paar rake klappen op mijn rechteroog en vervolgens een vol gepoepte luier in mijn neus gedrukt te krijgen. Goeiemorgen… Had ik al verteld dat ik geen ochtend mens ben..

Die glimlach maakt alles goed. Je hoofd zit in de kreukels, je haren staan rechter overent, je adem ruikt tjsa.. niet erg fris maar jouw kind, jouw vlees en bloed vind jou het meest geweldige, leukste, grappigste speeltje wat hij ooit heeft gezien. Je dacht dat jij onvoorwaardelijk van je kinderen hield, wat denk je van anders om.  

Het geluk dat kinderen heet. 

Mika zit vol energie. De hele dag. Je staat op en gaat! Ik ben, nogmaals, geen ochtend mens, Mika ook niet maar wel als hij uit bed wil. Prima we gaan en meneertje begint te spelen, te stoeien, te kletsen, te gooien en te timmeren met die fijne metalen pannen en deksels. Als onvoorwaardelijke ouder wil je natuurlijk dat je kind zich kan ontwikkelen op zijn eigen manier, dat hij mag zijn wie hij is en dat hij op zijn eigen manier mag ontdekken dat pannen en deksels een mooi geluid maken. En als bewuste ouder vind je dat prima! Ook om half 7 in de ochtend. Maar soms zou je ook willen dat jij op jouw eigen manier heel handig zo die potjes en deksels hup 3 hoog uit het raam zou mogen laten vliegen om half 7 in de ochtend. Kijk eens hoe die pannen en deksels zo hup op hun eigen mooie manier een vlucht naar beneden maken en oooooo ze kunnen niet vliegen, jammer he!

 

Wij dragen onze kindjes vaak en niet alleen uit het oogpunt van hechting, veiligheid en geborgenheid. Nee puur praktisch. Als er 1 kind aan je vastgesnoerd zit heb je je handen tenminste vrij voor het andere kind wat heel de dag all over the place is. Ook buiten. Met 1 kind aan je vast, raak je de ander wat minder snel kwijt zeg maar. Wat ook zo fijn is aan je kindje dragen is dat de bekleding van je wagen niet in de was hoeft als er iets gemorst wordt. Je mag dan gezellig samen met je kind onder de douche, veel praktischer!

Onze kinderen hebben leren eten via de rapley methode. Wij staan 100% achter deze theorie dat je je kind geen geprakt eten hoef te geven maar dat een kind zelf, op zijn eigen mooie manier mag ontdekken wat eten is, hoe het voelt, ruikt en proeft door middel van vuist grote stukken aan te bieden. Alles gaat zelf zo, hup het mondje in. Heel handig! Je kan namelijk zelf ook gewoon etenJ En heb je een keer trek in een pizza ipv te koken dan geef je je kindje een stuk komkommer en wat tomaten en je hebt er geen kind aan ;-)

Onze kinderen mogen boos zijn, mogen huilen, tieren, lachen, brullen, grinneken, stil zijn. Het zijn namelijk net mensen.. Ja echt waar! Je hebt niet alleen een baby gekregen maar een nieuw mens. Een mens met emoties die er gewoon zijn net als bij ons volwassen mensen. Wij zijn door schande en schade wijzer geworden, hebben onze emoties leren kennen en hoe mooi is het om onze kinderen te begeleiden om deze emoties ook te leren kennen zonder onze oordelen of ervaringen eraan te hangen. En dus ook midden op de markt als je peuter heeft bedacht NU een appel te willen maar de appelman staat er deze week niet. Hij is BOOS!! En dat laat hij zien ook. Huilen, krijsen, spuug tuffen, op de grond liggen, heel hard au roepen. De ogen van andere ouders en grootouders branden op je rug en als bewuste ouder geef je je kindje dan geen standje. Je gaat er naast zitten, benoemt wat je ziet en laat je kind zijn emoties ervaren. Hoe mooi is dat! Hoe mooi dat jij daar in de regen op de grond zit met je jongste kind op je rug gesnoerd, de ander met 1 laars aan en de ander uit in de waterplassen ligt te tuffen om een appel en je iedereen hoort denken, wat een gestoorde moeder. Pak dat kind op en zeg hem te gedragen. Mooi dat zelf ervaren, dat bewuste ouderschap. Wat wel heel mooi is is dat na 1 min je kind opstaat en er een last van zijn schouders afvalt als jij benoemt dat hij wel heel boos was, het heel jammer is dat als je trek hebt in een appel en dat dat dan niet kan, volgende keer beter. Kom we gaan, even langs de kaas boer. Laat je aan nijn zien waar we heen gaan?

Maar lieve mensen, hoe mooi is het! Hoe fijn is het dat je op een bewuste manier je kinderen kan later opgroeien in een warm en liefdevol nest die verder kijkt dan het gebruikelijke. Hoe mooi is het dat je je ‘aanpast’ aan wat je kinderen nodig hebben en daarop anticipeert. Laten we eerlijk zijn een je kan beter mee buigen dan ertegenin gaan. Wat is belangrijker, je doel bereiken door macht uit te oefenen op je kind of je doel bereiken en daar samen iets van te leren? Ik vind mijn dag een stuk beter verlopen als we met elkaar samen werken dan dat ik mijn zijn probeer door te drijven. Als er iets MOET gebeuren dan word dat in de week gelegd. Zou jij het fijn vinden dat als je net dat ene tv programma zit te kijken je man de tv uitzet zonder waarschuwing en zegt; hup jas aan, we gaan? Lijkt mij dat je dan boos word.. You get the point.

Ik zou het voor geen goud anders willen doen. Ik wil me zelfs nog verder verdiepen in bewust ouderschap, ik sta hier achter en lach erom als ik denk aan alle knuffels die mee mogen (10-12 stuk) als we gaan boodschappen doen en mijn kind vol trots met zijn star wars tas vol knuffies door de winkel rent en ik net op tijd een flesje soja saus kan opvangen en een appel kan redden.

 Warme groetjes, Amanda