Slaap dreumes slaap.

 Over het samen slapen met een dreumes.

Samen slapen (dan wel in dezelfde kamer slapen, danwel een co-sleeper) met een baby word (gelukkig) steeds normaler. Samen slapen met een dreumes laat soms nog wel de wenkbrauwen rijzen.
 Afgelopen week was manlief aan het werk en kwam het gesprek uit bij het onderwerp kinderen. Een kinderloze collega verzuchte dat ze flesvoeding zou geven. Waarop manlief antwoordde; Lijkt me ook zwaar moet je elke keer je warme bed uit. Borstvoeding is veel makkelijker, leg je, je kind naast je te slapen en merk je eigenlijk nergens wat van. Daarnaast is het toch heerlijk als je 's ochtends wakker word naast een vrolijk kind? Toen ze hoorde dat dochterlief, ruim 15 maanden nog steeds bij ons sliep kwam er een soort verdwaasd o uit. Gelijk gevolgd door; maar dan leert ze toch nooit alleen slapen....  Verder lachte ze wat en zei toen nog iets over alleen tijd met haar vriend (come on people, gezelligheid in bed is zo 1900 je hebt een heel huis, use it!). 

Zo heerlijk een man die precies hetzelfde denkt! (ok niet over alles ik bedoel over hoe netjes ons huis is valt te twisten en over dat leuke frutseltje uit de kringloop wat echt nodig is in mijn optiek en in zijn optiek uhhh is het een frutsteltje voor de prullenbak... Maar over co-sleepen zijn we het in ieder geval eens ;) ).

Dochterlief slaapt vanaf dag 1 bij ons. De eerste week in het ziekenhuis (rooming in is echt een must mensen!!) en daarna bij ons. Onze directe omgeving vraagt er eigenlijk niet meer naar. Soms checkt iemand het nog even maar de vreemde blikken blijven achterwegen (we zijn opgegeven, niet meer te redden, afgedwaalde hippies ;) ).

Wij hebben een heel leuk kind. Echt waar! Het leukste kind denk ik eigenlijk wel. Ze heeft zo haar eigen mening en haar eigen temperament. Dit zorgt er voor dat we nu al een aantal weken alles wat los en vast zit van Frozen bekijken en we elke dag voor het slapen gaan het huis af lopen om zeker te zijn dat er niet nog ergens een verdwaalde schakelaar aan staat en licht laat branden (op je tenen en je vingers zo ver mogelijk streken zorgt er voor dat je prima bij de lichtknop kan nl. ). Daarbij slaapt ze nooit door. Echt helemaal nooit (wat voor ons geen probleem is maar wel gedeeltelijk verklaard waarom dochterlief niet op een eigen kamer slaapt). En sinds we haar wat langer kennen zijn er nog een aantal opvallend heden. Zo heeft ze zwaan kleef aan periodes en laat me maar lekker gaan periodes. Die periodes hangen meestal samen met haar ontwikkeling. 

De eerste weken sliep dochterlief vooral in haar co sleeper tot ze een ontwikkelingssprong maakte en besloot dat alleen op mama slapen goed genoeg was (geloof me dat ging gewoon veilig. Ik met een vest aan en dekbed tot mijn navel en kind in slaapzak bovenop mij ;) ). Gevolgd door een periode waarop ze pal naast me wilde slapen weer gevolgd door een periode dat ze weer in de co sleeper sliep. Dit hele proces duurde denk een maand of 3 waarop de volgende zwaan kleef aan periode aanbrak, dit keer langer en intenser (want kinds zwaarder dus mama had het zwaarder te verduren) gevolgde door een naast mama slapen en daarna weer meer alleen willen slapen (niet in de co-sleeper ben je gek! Maar gewoon naast mij). Een aantal maanden geleden (zo voor haar eerste verjaardag) gebeurde er iets geks. Ze kroop uit zichzelf naar mij toe voor een slok en daarna weer terug in haar co-sleeper (een plek waar tot dan toe eigenlijk niemand echt iets mee deed. Er lagen vaak kleren, speelgoed, soms zelfs een wasmand met was, mijn bril niet te vergeten ik bedoel ben echt blind zonder dat ding en ach dat is een mooie plek dichtbij).  Afijn niet echt de ideale plek voor een baby (bijna dreumes) om in te slapen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ze er eigenlijk al een tijdje niet meer echt in paste. De co-sleeper hebben we verruild voor het ledikant (met een kant eruit) en aan ons bed gezet. Sinds een aantal dagen of eigenlijk al een paar weken heeft dochterlief weer haar zwaan kleef aan periode. Ze ligt pal naast mij (gelukkig niet meer op mij, dat had mijn ribbenkast niet overleefd...). Helemaal verklaarbaar trouwens, mevrouw loopt sinds een kleine 2 maanden en is druk met de wereld verkennen, dat kost energie en is daarnaast ook nog best spannend! Grappig dat ze hierdoor rustiger slaapt, op het moment dat ze meer op zichzelf slaapt kan het zomaar voorkomen dat ik opeens een voet in mijn rug heb en manlief een arm in zijn gezicht.

De periode dat ze weer meer op zichzelf gaat liggen volgt vast binnenkort wel weer een keer.

Voor nu werkt het prima voor ons :). Al zou ik in de toekomst graag een familybed wille, lijkt me echt ideaal. En zeg nou zelf, wat is er mooier dan wakker worden naast het leukste kind van de wereld met een stralende glimlach om haar snoet?

Hoe ziet jullie slaapsituatie er nu uit? en is dat jou/jullie ideale slaapsituatie?

Suzan.

Er is een supergave foto viral gegaan. Zie hierbij de bijbehorende blog en nog een. Heeft mij in ieder geval veel inspiratie gebracht, wie weet jou ook :).