Minimaliseren in 2017

 

De afgelopen dagen heb ik het geluk gehad om lekker vrij te zijn. De feestdagen door te brengen met man en kind en gewoon een beetje te ontspannen.
Het zette mij echter ook aan het werk. 9 maanden geleden schreef ik deze blog en bedacht dat het wel leuk zou zijn om wat minder spullen te hebben en wat meer geld over te houden voor dingen die er echt toe doen. Het niet kopen van kleding is ons goed af gegaan, alleen dingen gekocht die echt vervangen diende te worden of kleding voor een gelegenheid (we hadden dit jaar een bruiloft ;) ).

En terwijl ik daarover nadacht bedacht ik me dat ik mijn kast al een tijdje niet had geordend, dat het eigenlijk een beetje een bende was. En terwijl ik bezig was om de boel te ordenen bedacht ik dat ik ook mijn hangers eens onder handen kon nemen (voor degene die het gemist hebben, in maart ben ik begonnen met mijn hangers achterstevoren in mijn kast te hangen. Met als doel een jaar later te kijken welke hangers er nog steeds zo hangen. Alles wat nog achterstevoren hing zou eruit gaan.) Ach ja, 9 maanden een jaar, is wel ongeveer hetzelfde en mijn handen jeukte. Want het opruimen en uitzoeken ging wel lekker dus waarom niet gelijk kijken naar wat ik al 9 maanden niet gedragen had. Sommige kledingstukken heb ik wel laten hangen omdat dit gelegenheidskleding is maar er zijn ook kledingstukken weg gegaan waarvan de hangers wel goed hingen maar waarvan ik echt niet meer weet wanneer ik die dan gedragen zou hebben...

 Afijn mijn kast was klaar, uitgezocht en opgeruimd. Maar de gordijnen he... Die stoorden. En niet eventjes nee eigenlijk al zo'n 6 jaar...
Wij wonen nu zo'n 6 jaar in ons huis en al 6 jaar lang storen we ons aan de gordijnen. Een kort achtergrond verhaaltje :). We hadden de gordijnen keurig opgemeten van de ene naar de andere kant. Daarbij hadden we echter geen rekening gehouden met de verwarming... En gordijnen voor de verwarming (we hebben 1 verwarming in de woonkamer.... en om nou juist voor die warmte bron een gordijn te hangen...) We hadden dus eigenlijk plek te weinig (of gordijn teveel) om 2 gordijnen op te hangen. Maar 1 is eigenlijk net te kort voor beneden... Dus dachten we dan hangen we de ander boven op....
Te groot.
Te log.
Totaal niet passend.
En alhoewel minimaliseren voor mij onder andere inhoud dat ik minder wil consuminderen, minder bezit houd het voor mij ook in dat ik minimaliseer op dingen die mij niet gelukkig maken.
Dus sinds gisteren hangen er boven 2 hele mooie, lichte, luchtige passende gordijnen en is het oude logge exemplaar verdwenen. En sinds vandaag staan beide logge, donkere, sfeerloze gevallen op marktplaats. En jawel. Als die weg zijn komen er mooie lichte, dunne, luchtige, linnen gevallen te hangen. Zo groeit het huis met ons mee zullen we maar zeggen ;).

Een heerlijk gevoel! Het voelt letterlijk alsof er een zware, logge last van me af is gevallen en er weer wat meer lucht naar binnen kan. Ja, ik ben me bewust van hoe zweverig dit klinkt. Maar een meubelstuk, of in dit geval stoffering, vervangen kan zoveel doen met je huis! En dus ook met jezelf. Ik hoop dit jaar nog meer spullen een nieuw huis of een nieuwe bestemming te geven. Minder spullen het huis in te slepen. Minder waarde hechten aan bezit. Meer ruimte te maken voor wat echt belangrijk is en bovenal meer te genieten in het hier en nu. Maak er een mooi, luchtig en sfeervol minimalistisch 2017 van :).

Pinokkio

Ik betrapte mezelf er net op dat ik gewoon en keiharde leugen aan mijn kinderen vertelde.. Een keiharde of een leugentje om eigen bestwil? Laat ik de situatie even schetsen, een kleine introductie is dan wel nodig. Ik zit al een langere periode al niet zo lekker in mijn vel ( dat komt op een later tijdstip nog wel aan bod) en mama's hebben nu weleens even een momentje voor zichzelf nodig toch.. dus we staan in de keuken na al een hele lange dag met mama ik heb honger, mama ik heb dorst ( 10 sec dat we van tafel zijn), boodschapje halen en allebei een andere richting uitrennen, ik wil een filmpje kijken, ik wil een boekje, ik wil een spelletje spelen en ik heb honger ( ja alweer, het is immers 5 minuten nadat we van tafel zijn gegaan) en pitten zakjes naaien in de hoop dat ze daar iets mee kunnen doen ( bleek leuk voor wel 5 min!) en dus zet ik het water voor de 3de keer aan in een uur omdat ik trek heb ik een kopje warme chocolade melk, want o ja ik ben ook nog eens ongesteld. Mika die vraagt; Mama, wat ga jij nou drinken? Waar op de leugens des leugens komt; O dat is een soort van koffie lieverd. Mika; ja alleen voor mama's zeker? Ja schat, alleen voor mama's.
Ga ik vervolgens achter de computer zitten met mijn kop ' speciale mama koffie' komt Finn erbij aan tafel zitten en vraagt; Mama, thee??? Waarop ik zeg; Ja hoor lieverd, mama lekker thee! (insert schok emoticon)

Hoe erg is het om niet altijd de waarheid te vertellen aan je kinderen en had ik niet gewoon kunnen zeggen dat ik chocolade melk drink? Ik denk het wel maar om een hoop vragen en 'gezeur' voor te zijn werd dit mijn automatische antwoord vandaag. We proberen in ons gezin zo eerlijk en transparant mogelijk te zijn. Vragen als waarom gaan mensen dood, wat ligt erop mijn bord, waarom ben jij een meisje en ik niet, waarom zijn er geen dino's meer etc beantwoorden wij zo waarheid getrouw mogelijk. Er buiten gelaten dat wij ook niet altijd weten waarom iemand precies doodgaat en waar diegene dan heen is. En hoewel sommige antwoorden voor anderen als schokkend ervaren kunnen worden houden wij ons niet in. Als mijn man kip eet dan eet hij kip. Dan zijn we daar eerlijk in, dat is een dode kip niets meer niets minder. En waarom er geen dino's meer zijn komt omdat ze uitgestorven zijn, dood dus. Ja dat is heel verdrietig en jammer maar goed zo is het. Ik vind het zelf ook heel verdrietig en jammer dat ik niet opgegeten word door een spinosaurus of moet rennen voor mijn leven voor een raptor.

Hoe erg is het om niet altijd helemaal eerlijk te zijn... Ik heb geen idee. Soms mag je ook voor jezelf kiezen en achteraf gezien had ik wellicht gewoon kunnen zeggen, dat is iets wat mama erg lekker vind en van gaat genieten. Want ook mama's mogen gewoon genieten van de dag en hoeven niet 24/7 paraat te zijn. Wie voor een ander mag zorgen mag op de eerste plaats voor zichzelf zorgen. Hoe kan je namelijk liefde delen als je voor jezelf weinig liefde hebt. Je kunt ipv liefde ook andere woorden daar neerzetten; compassie, passie, kracht, eerlijkheid etc.

Het is denk goed te kijken dat wanneer je je er bewust van bent een leugentje om eigen bestwil te gaan vertellen eerst een keer ( of 10) adem te halen en te bedenken; is het nodig dat ik niet de gehele waarheid vertel? Kunnen mijn kinderen, en ikzelf omgaan met de waarheid en de reactie hierop. Denk aan huilbuien, ik wil ook en nog 10.000 vragen die op de eerste vraag volgen. Wees je eigen Japie krekel en kijk naar jezelf.
En heb je een keer geen zin in de eventuele reacties zoals bovenstaande kan je gewoon heel liefdevol zeggen; omdat mama hier zin in heeft en ervan gaat genieten ;-)

Warme groetjes, Amanda

DIY donderdag: Let it snow, let it snow...

Ik ben een groot fan van kerst en ik kan eigenlijk niet wachten tot het huis versierd is. (ja ik ben zo iemand die in oktober al kerstliedjes luistert, ain't no shame ). Daarom heb ik half november onderstaande DIY het huis binnen gesleept en vond ik hem te leuk om niet met jullie te delen.

Een idee wat ik absoluut ergens anders vandaan heb gepikt al heb ik geen idee waar precies vandaan...,

Wat heb je nodig?

- Een grote glazen vaas al kan een windlicht of oude vissenkom (of aquarium) ook prima werken.
- Zout (ik heb 2.5 pak gebruikt).
- Kerst figuurtjes.
- Lint.

Ook niet onhandig:
- Een behulpzame peuter
- Een stofzuiger.

Normaal ben ik niet zo van het plastic maar in dit geval vond ik het juist heel realistisch om dat wel te doen. Plastic poppetjes of scenes zijn te koop bij elke tuinwinkel en je kunt het zo groot en bont maken als je zelf wilt. Wij kozen voor de jongen me de hond en het posten van de brieven (en kochten daar enkele dagen later nog 2 kleine konijntjes bij). Ook kozen we voor 3 bomen waarvan er een heerlijk scheef staat. Ook houten poppetjes of een kerststal kun je gebruiken en op deze manier versieren/opbouwen.

We zijn begonnen met 2 pakken zout in de vaas te legen. Doe dit een beetje op gevoel. Ik wilde graag veel sneeuw omdat de kans nou eenmaal klein is dat het daadwerkelijk gaat sneeuwen en ik vond het effect van een berg(je) wel leuk. Ik heb dus bewust gekozen voor hoogte verschil. Peuters en kleuters kunnen prima helpen (houd wel de stofzuiger bij de hand) grotere kindjes kunnen misschien wel zelf een vaas vullen.

Vervolgens heb ik de poppetjes en de boompjes gepositioneerd. Alle attributen staan op een plastic onderkantje. Zodra alles goed stond heb ik nog wat zout eroverheen gegooid om de plastic onderkantjes te verbergen. Dat er wat zout blijft liggen op bijvoorbeeld de brievenbus geeft eigenlijk niets, het geeft zo mogelijk een nog "echter" effect.

Zoals je kunt lezen is dit een super simpele en super snelle manier om de winter en wellicht ook het kerst gevoel in huis te halen. Ik heb het uiteindelijk "af" gemaakt door een lint om de bovenrand te spannen. Ook dochterlief is blij met het eindresultaat; "Net echte sneeuw mama."

Untill next time.

Keep it crafty

Suzan.

 

p.s.
Ik ben trouwens van plan om het zout te bewaren en volgend jaar weer te gebruiken. Zonde om weg te gooien en nog ruimte bij de kerstspullen om dit op te slaan.

Minimaliseren in 2016

Ik weet het, het duurt nog een hele maand tot het 2017 is. Echter is er een maand per jaar waarop ik eigenlijk niet weinig bezuinig ;). Ik vind de decembermaand een fijne maand vol licht, warmte en gezelligheid en ik houd er van om het huis aan te kleden. Iets waar ik onwijs blij van word en waarvoor ik graag wat bergruimte opoffer ;).
Net als vorig jaar hebben we tijdens de cadeautjesmaand de 4 cadeautjes regel. Ik vind het namelijk heerlijk om cadeautjes te geven en op deze manier houden we dat enigszins in toom ;).

Een mooi initiatief van Waarmakers in combinatie met Albert Heijn is de goedzak. De goedzak is een initiatief wat voor nu alleen in Amsterdam en Eindhoven te vinden is. Het idee is dat je de zak vult met spullen die jij niet meer wilt, ze op een bepaald aangegeven punt neerzet, zodat anderen kunnen kijken of ze nog iets met jouw spullen kunnen. Echt een heel gaaf initiatief. De goedzak in combinatie met de Albert Heijn is net even anders. Bij elke Albert Heijn stond er tot 27 november een container waarin je een tas kon doen met daarin speelgoed wat niet meer gebruikt werd. Ook wij hebben meegedaan. En hoewel ik normaal niet bij de Albert Heijn kom reed ik hier graag even voor om. We hebben meer dan genoeg en er waren een boel spullen dubbel of niet meer interessant voor dochterlief. Ik heb haar laten helpen en geprobeerd uit te leggen wat het idee er achter was. Dat er kindjes zijn die geen cadeautjes krijgen als het Sinterklaasfeest is en dat zij heel veel speelgoed heeft en misschien wel iets aan een ander kindje zou kunnen geven. Waarop ze een bal pakt en zei: andere kindjes ook spelen (insert smeltend moeder hart hier).

Voor 2017? Ik ben hoopvol. Ik ben er van overtuigd dat ik minder zal uitgeven aan nutteloze dingen. Ik weeg aankopen langer af en kijk waar ik een creatievere oplossing kan vinden. Zo was ik een paar weken terug een hartige taart aan het maken en kom 2 plakjes bladerdeeg tekort. En in plaats van naar de supermarkt rennen bedacht ik me dat het misschien wel praktischer zou zijn als ik langs de buren zou gaan. Dus ik ben bij de buren langs gegaan en bij het tweede huis had ik al bingo! Kreeg meer dan genoeg mee en kon zo mijn hartige taart afmaken.

Zoals ik hierboven al schreef ik ben bewust bezig met wat het huis binnen komt. Het is niet zo dat ik niks koop en van alles wegdoe ik probeer echter wel te kijken naar wat er binnen komt (heb ik het nodig? Maar ook is het milieu bewust en duurzaam). En als er iets weg gaat/moet zal ik eerst kijken of ik er iemand anders blij mee kan maken of dat ik het voor iets anders kan hergebruiken (weten we de kapstok nog?).  Minderen in spullen en bewustern omgaan met koopgedrag zorgt voor minder ruis. En minder ruis geeft meer ruimte voor dingen die ik echt leuk en belangrijk vind. Hopelijk word 2017 een inspirerend jaar waarin ik nog meer terug kan naar de basis :).

Voor nu ga ik heerlijk genieten van een maand vol feest en zeg ik tegen het minimaliseren tot volgend jaar :).

Moestuin Maandag 2016 (8)

Over egels, peuters met schepjes en een handjevol paprika. 

Dit is hem denk ik.
De allerlaatste moestuin maandag van dit jaar. Het jaar waarop de oogst vergrote ten opzichte van vorig jaar. Ik meer kennis kreeg over bloemen en planten en waarbij het wroeten in de aarde me letterlijk beter deed aarden.


Zo hebben we dit jaar tomaten, frambozen, aardbeien, reusachtige courgettes en handen vol paprika's geoogst (je weet wel, die mysterieuze plant). Heerlijk vers. Zo van het land (uiteraard gewassen) in de pan, uiteraard vergezeld met allerhande kruiden, ook uit eigen tuin. (We hebben het verder niet over opgegeten bonen en broccoli en het feit dat we maar 4 daadwerkelijke aardbeien hebben geplukt. Dat kleine feitje vergeten we gewoon even). Daarnaast hebben we rozen geplant en van ziektes afgeholpen. De schutting is nog lang niet begroeid maar de bloemen waren prachtig.

Voor iedereen die ons op instagram volgt, we hadden afgelopen week zowaar echt wild in de tuin. Een egel die vast bleek te zitten met zijn pootje. Een klein beestje die een ongelofelijke indruk achter liet op onze dochter. Ze vraagt bijna dagelijks waar de egel is en of hij nu misschien wel bij de buren woont. Mooi om haar wereldje ook daarin groter te mogen maken.

Ik kreeg bollen van een lief vriendinnetje uit de bollenstreek en afgelopen weekend heb ik die samen met 3 peuters en 2 schepjes gepland. Tip: zorg dat er ten alle tijden meer schepjes dan handen zijn dat voorkomt een hoop gedoe ;). Iets met een die een gat graaft en een ander die dat gat eer vult en nog een die roept ik wil ook een schep... Aha! Uiteraard is het gelukt, heeft iedereen geschept en zitten de bollen in de grond.

Ik denk dat bovenstaande de laatste tuinieractiviteit voor dit jaar was. De laatste paprika's zijn dit weekend geplukt (of verdwenen door peuterhandjes), en de laatste uitgebloeide zonnebloem ligt op de composthoop. Het is herfst en ik heb ook al een aantal keer moeten krabben, de winter is in aantocht en het moestuinieren is voor dit jaar gedaan. Ik ben benieuwd naar het voorjaar en kijk uit naar een nieuw moestuin avontuur. Hopelijk met een nog betere oogst en nog meer bloemen dan dit jaar!

Hopelijk tot volgend jaar.

Groene groet,

Suzan 

 

Peuters en slaap.

Ik zag dat de laatste keer dat ik over samen slapen schreef vorig jaar oktober was. Aha... Tijd voor een update dus :).
Dochterlief is afgelopen juni 2 geworden (whhaaa waar blijft de tijd!! Gewoon een peuter in huis!) en er is een boel veranderd in een zeer korte tijd.
Zo'n drie kwart jaar geleden hebben we voor dochterlief een peuterbed gekocht, voor op haar eigen kamer. Het ledikant ging dienst doen als co-sleeper (en werd nooit gebruikt...). Ze zou tussen de middag dan in haar eigen kamer kunnen slapen. Dat was het idee. Ware het niet dat ze toen besloot om 's middags niet meer te gaan slapen... Leuk zo'n bed wat niet gebruikt word.

Dochterlief heeft sinds haar geboorte (of eigenlijk sinds week 20 van de zwangerschap) een eigen kamer. En zoals jullie al eerder konden lezen heeft ze daar nooit geslapen. Ze weet wel dat het haar kamertje is, haar kleding ligt er evenals wat boekjes en enkele foto's. Een week of twee voor haar 2e verjaardag gaf ze aan dat ze in haar eigen kamer in haar eigen bed wilde slapen. Prima, zij in haar eigen bed. Waar ze vroeg of ik haar een boekje wilde voorlezen voor de voeding. (Wij hebben nog nooit een boekje voorgelezen voor het slapen gaan, nog nooit! Maar oké, helemaal prima. En nou lijkt het misschien alsof we niet voorlezen maar geloof me, dat doen we dagelijks. Het liefst de hele boekenkast in een ruk uit ;) ).
En toen gingen we zelf naar bed en lag ons meisje nog in haar eigen kamer in haar eigen bed. Heel gek!
Uiteraard werd ze 's nachts wakker. Ik vroeg haar wat ze wilde waarop ze zelf aangaf weer naar onze kamer te willen, prima.
Dit duurde een paar dagen waarna we haar niet meer hoefde te halen. Als ze wakker wordt loopt ze naar ons toe, kruipt bij ons in bed en slaapt verder (uiteraard word er nog gevraagd om een voeding maar daarna draait ze zich om en slaapt verder). Zowel haar slaapkamer als onze slaapkamer deur staan op een kier zodat dit geen extra drempel oplevert.

Heel gek, heel bijzonder, maar vooral heel dankbaar dat we haar hebben gevolgd. Dat zij het moment mocht bepalen waarop zij in haar eigen kamertje wilde gaan slapen. Ze heeft daarbij zelf een ritueel bedacht van papa gedag zeggen, boekje lezen met mama en daarna nog een voeding waarna ze heerlijk in slaap valt en eigenlijk niet meer wakker wordt tot wij ook al lang in bed liggen. Nu, een aantal weken (zeg maar maanden) later is de situatie nog hetzelfde, ze start in haar eigen bed en komt 's nacht's bij ons. .
De nachtvoedingen zijn drastisch afgenomen naar meestal een keer met soms een uitzondering naar twee keer. Ja er zijn nog steeds momenten dat ze onrustiger slaapt of meer wakker is maar over het algemeen verloopt het zoals hierboven beschreven. Er zal een moment komen dat ze ook 's nachts niet meer bij ons kruipt, misschien wel sneller dan we denken maar mocht ze morgen besluiten om weer de hele nacht in het "grote bed" te slapen is ook dat helemaal prima.

Voor iedereen die te horen krijgt "die krijg je nooit meer in een eigen bed" geloof me, ze geven het echt zelf wel aan. Voor de een is dat eerder als voor de ander, maar voor ze het huis uit zijn slapen ze echt in hun eigen bed. Geniet er van, ze zijn maar zo kort zo klein :).

Slaap lekker

Suzan.

Wereld borstvoedings week

Een jaarlijks terugkerend fenomeen. Wereld borstvoeding week. Bijzonder eigenlijk dat er extra aandacht moet uitgaan naar onze natuurlijke processen. Om er weer licht op te werpen...

Wereld adem week
Wereld loop week
Wereld reflexen week
Wereld moeten we er nog meer op noemen week









Voor mij is borstvoeding zo normaal. Geen keuze, gewoon iets wat je doet omdat het je natuur is net als ademen. En ik weet dat het ook anders loopt, anders soms moet. Mijn overtuigingen zijn niet de harde waarheid, maar wel voor mij. Ik geef borstvoeding omdat IK vind dat dat zo hoort, IK eet geen vlees omdat Ik dat niet nodig vind, IK gebruik geen verzorgings middelen met troep omdat IK dat niet nodig vind, ik was mijn haren niet meer met reguliere shampoo omdat IK dat niet nodig vind maar dat hoeft niemand met mij mee te vinden. Dit is mijn waarheid, mijn geloof..

Misschien moet er een wereld laat iedereen in zijn waarde week komen..

Helemaal goed dat er aandacht voor is, keep on boobin! Post de mooie borstvoeding foto's, wees trots dat jij je kindje kan laten groeien, maar om borstvoeding echt te normaliseren in deze maatschappij, misschien moeten we er dan gewoon normaal over gaan doen?! Ik zeg ook niet bij elke adem teug die ik neem, ik adem, ik plaatst geen foto's op facebook met wolkjes adem uit mijn mond om te laten zien wat ik kan.. En ademen, niemand kijkt er meer van op, hopelijk is borstvoeding over een tijdje net zo normaal ;-)

Warme groetjes, Amanda