Want het moet wel leuk blijven.

De zin waar ik me de afgelopen week het meest aan stoorde.
Hij kwam een aantal keer voorbij en elke keer weer kreeg ik er de kriebels van. Want het moet wel leuk blijven. Voor wie? Voor jou? Voor mij? Waarom moet het leuk blijven?

De eerste keer dat ik deze zin zag ging het over gebroken nachten en een eventuele overstap naar kunstvoeding (omdat volgens de fabeltjeskrant dit doorslapen bevorderd....). Allereerst er is een reden waarom baby's (dreumesen, peuters en ja ook kleuters) niet doorslapen. Daar kunnen we uren over praten maar daar gaat deze blog niet over ;). Kinderen krijgen is hoe dan ook vermoeiend, of ze nou kunstvoeding krijgen of niet ;).

Ten tweede, waarom moet het leuk blijven? En misschien nog wel belangrijker voor wie?
Is het leven altijd leuk? Moet het altijd leuk zijn?
Als je moeder (of vader) word heb je daar een beeld van gemaakt. Meestal klopt dat beeld niet geheel (of geheel niet) met de werkelijkheid. De dagen dat er onafgebroken gehuild word en niks goed is, geen borst, draagdoek of warme knuffel lijkt te voldoen. Dan zijn er de dagen dat kindlief alleen maar aan de borst wil en er een soort cluster marathon van lijkt te maken. Ook zijn er nog de dagen dat kindlief ziek is, geen zin heeft om te eten, of besluit om alleen nog maar griekse yoghurt te eten (en dit gerust weken vol houd) en dan zijn er nog de dagen dat jan en alleman zich denkt te moeten bemoeien met jouw kind.
Dat zijn niet echt de situaties die je van te voren had bedacht (of misschien ook wel maar ver weg had gestopt).

Als je een kindje mag verwelkomen in je leven is dat prachtig, mooi en uniek. Kinderen krijgen, ouders worden, het is een supermooie ervaring echt een verrijking, in ieder geval voor mijn leven, maar dat houd niet in dat het altijd maar leuk is. Het is uiteraard een heel mooi streven om het altijd leuk te hebben en heus ik probeer van elke dag een feestje te maken maar op sommige dagen is het even anders... Het is spannend en nieuw. Maar op sommige dagen is het gewoon kak. Dan ben je moe, heb je pijnlijke tepels, aangebrande aardappels, en poep aan je vingers. Dan weet je even niet waar je het zoeken moet, heb je voor de zoveelste keer een ruzie tussen kind a en kind b gesust, heb je voor de 300e keer tot 10 geteld en op het puntje van je tong gebeten. Die dagen mogen er ook zijn. Soms is het even niet zo leuk, soms is het gewoon even stom.